Eenzaam
· leestijd 1 minuut Bij de les“Toen, in maart, toen was er nog aandacht voor ons. Maar nu? Geen kaart ontvangen afgelopen 3 weken.” Een oudere dame staat te praten met twee anderen, vlak bij het bankje waar ik zit te wachten. De andere twee knikken. “Heel eenzaam.”
Ik geloof het graag. De dag duurt lang als je binnen zit. Maar deze dames kunnen de deur nog uit! En het weer werkt mee deze week; dus een wandeling in de zon lukt ook nog zie ik. Het gemopper van de dames versterkt elkaars onvrede.
In april heb ik met mijn dochters stapels kaarten gemaakt, leuk beschreven en rondgedeeld. Toen ik laatst in één van mijn klassen voorstelde om dat weer te doen kreeg ik niet veel animo: “misschien kunnen ze kaarten voor elkaar gaan maken.”
Ik snapte het wel. Ook zij zijn het zat; dit nieuwe normaal.
Alle excursieweken en buitenlandse uitwisselingen gaan niet door. Dat zijn toch de hoogtepunten van je middelbare schooltijd. Geen klassenfeest, uitje of verjaardag. Je zult 16 worden en hebben uitgekeken naar je sweet-sixteen.
De galajurk voor je 1e gala blijft in de kast. Je baantje in de horeca is gestopt. Niet stappen en als je verkering krijgt mag je niet eens zoenen. Hoe kom je überhaupt een leuke scharrel tegen.
En daarbij werpt de tol van het thuisonderwijs van vorig jaar bij heel veel leerlingen niet de beste vruchten af, zag ik in het overzicht na de eerste toetsweek. Dus de zorgen over cijfers zijn reëel.
In een onderzoek van de UvA las ik een mooi pleidooi om de jongeren goed in de gaten te houden; omdat ook hun wereld enorm is veranderd; en zij daar minder goed mee kunnen dealen dan volwassenen dat kunnen.
Ik sprak een paar oud-leerlingen. Ze zitten in hun studentenkamer. In een vreemde stad. Eén keer per week fysiek college. De rest online. Sociale contacten op nul. Niet sporten. Niet uitgaan. Geen stages. Ook eenzaam.
‘Laten we wat meer naar elkaar omkijken’ is dus niet alleen de slogan voor jongeren die kaartjes naar ouderen sturen. Maar net zo goed voor de vijftiger die een praatje bij de kassa kan maken met die student. Voor de wandelaar die een leuk gesprekje aanknoopt met een hangjongere. Voor de oudere die de puber een kaart stuurt. Of de buurman die spontaan een balletje overschopt met een jongen uit zijn straat.
Oud normaal; kom maar snel terug.
