High tea
· leestijd 1 minuut Bij de lesāKom ma, ik ga u even luchten.ā Met mān dochters staan we bij mān schoonmoeder op de stoep. Ze is over de 80, woont op zichzelf, komt amper buiten, loopt moeilijk en ziet bar slecht. Ze woont een uur rijden bij ons vandaan, dus ik kan er niet dagelijks even langs.
āLuchten?ā, vraagt ze verbaasd. āJa, ik heb een high tea gemaakt en die gaan we ergens op de hei opeten.ā Het woordje āhigh teaā is magisch voor veel vrouwen. Dat was vanmorgen ook het toverwoord bij mijn dochters om mee te gaan. Hmmm, chocola, koekjes en macarons. Eigenlijk hoort een high tea volgens Landleven en de Libelle met zelfgebakken creaties, maar bij mij komt āt zo uit de supermarkt.
Oma haar jas aan, mopper de mopper, we kunnen toch ook binnen koffie drinken, waar is mān handtas met pillendoos. Hup, de lift in, naar de auto.
In de auto eerst de gebruikelijke verhalen over de huisarts, de oogarts, het weer, haar zere voeten, de sneeuw, de huursubsidie en mān schoonzus die te weinig komt. Ik hoor het aan. Haar kringetje is klein.
Een kwartier later zitten we op een kussentje aan een picknicktafel op de hei. Een fleece-deken om haar benen. Kleedje op tafel, lekkers op bordjes en instant koffie uit een zakje in een roze-witte beker. De zon helpt mee om de boel op te fleuren en opeens hoor ik een diepe zucht: āFijn hierā, zegt ze.
Mān dochters schoppen een balletje en komen regelmatig wat lekkers in hun mond steken. Oma zegt niet veel. Ze geniet. Hoe simpel dit.
āBent u blij als de corona weg is oma?ā, vraagt mān jongste. Oma denkt na. āEigenlijk merk ik er niet zo veel van. Ik ging toch al niet zo vaak weg. Na achten ās avonds al helemaal niet. Voor jullie vind ik āt erger.ā
āBent u niet eenzaam dan?ā
āNiet eenzamer dan daarvoorā, is haar antwoord.
āMaar dit is een gezellig uitje hĆØ oma!ā, en ze rent weer naar de bal. Oma knikt.
Ik denk aan een sketch over generaties van Brigitte Kaandorp hoe dol ze is op hoogbejaarden. Ze neemt er geregeld willekeurig eentje mee uit het verzorgingshuis voor een uitje. āNee joh, niemand die het merkt. Ze denken dat je een nicht bent.ā
En dan denk ik aan die pubers uit mān klas die ik vorige week sprak over deze vakantie; dat ze zich zo vervelen.
Nou, ik heb zojuist de oplossing tegen eenzaamheid en verveling gevonden: maak een high tea, laat je ouders betalen, nodig iemand uit en snoep zelf ook lekker mee.
Ziehier āt bewijs: twee blije pubers die ik achter hun telefoon heb weggelokt en een happy oudere in de zon.
Ik zeg: ādoen!ā