Is dit alles?
· leestijd 1 minuut Bij de lesHerken je dat? Dat je een vakantie hebt geboekt in een leuk huisje. Plaatjes op de site zijn super. Kom je er aan; is het huisje vies, zakken de bedden door en het stinkt. En het aggregaat van het springkussen staat naast je huisje te loeien.
Of je bent jarig. Je partner vraagt naar je wensen. Je noemt een paar persoonlijke leuke dingen op. En dan krijg je een stofzuiger.
“Wees maar dankbaar dat je tenminste op vakantie kunt.” “Of dat je een cadeautje krijgt.” Ja ja ja: Ik ben heus wel een dankbaar mens. Maar ondertussen is daar toch dat teleurstellende gevoel.
Dat had ik deze week nou ook.
Na 15 december hebben de meeste leerlingen geen stap meer in school gezet. School ging vanachter je laptop. Geen sport, geen muziek, geen beeldende vorming. Geen vrienden. Geen pauzes. Geen gezelligheid.
“Ja, dat hebben we nu toch allemaal?” Zeker.
Maar voor een puber; een jongere, die middenin het ontdekken van het leven zit; zijn al die uren op een kamertje niet echt tof voor je ontwikkeling.
Oké, daar is deze week dan dus een einde aan gekomen. Want het werd 8 maart. De middelbare scholen open. Yes. Eindelijk.
Maar daar kwam nou net mijn teleurstelling om de hoek.
Want één derde van de klas past maar in het lokaal op die anderhalve meter. Dus ze gaan in groepjes naar school. Tien per klas fysiek op school; en twintig online. De volgende dag de andere tien.
“Ik mag deze week alleen de woensdag naar school” hoor ik een teleurgestelde brugklasser zeggen die zijn eerste jaar als brugger zo anders had voorgesteld en zijn vrienden mist. Helaas; zijn vrienden zitten net niet bij die tien van zijn groep. “Ik schiet er niet zo veel mee op”, zegt hij down.
“Beter iets dan niets”, reageert mijn collega.
Maar dat wil hij niet horen. Hij wil gewoon naar school. Vijf dagen per week. En dan lekker mopperen op een stomme gymles en op repetities. En een broodje gehaktbal of roze koek kopen in de pauze. Met de bus op excursie. En een meisje zoenen. Maar het automaat blijft dicht, en als de lessen afgelopen zijn moet hij meteen naar huis van de conciërge.
Net als dat vakantiehuisje. Je had er weer zo’n zin in. Maar eigenlijk valt het knap tegen, en is het eigenlijk net niks.
