Afbeelding
logo

Muziek

· leestijd 1 minuut Bij de les

Muziek is m’n grote passie. Ernaar luisteren. Maar vooral het zelf doen. Zingen en piano spelen. En dwarsfluiten. 

Met die dwarsfluit heb ik altijd een haat-liefde relatie gehad. Toen ik 8 jaar was ging ik op dwarsfluitles. De eerste twee jaar op een huur-fluit en daarna kreeg ik een eigen. Ik weet nog dat ik de doos open maakte en de zorgvuldig bij elkaar gespaarde verzilverde fluit, in een koffertje met rood fluwelen bekleding, zag liggen. Dat er zulke betoverende muziek kon komen uit dit instrument! 

Het oefenen was een struggle in doorzetten. Want elk muziekstuk dat je nog niet in de vingers had, kostte tijd, gemopper en gedoe. Maar ik ging ervoor.

Het was niet heel cool om met je dwarsfluit te pronken als je klasgenoten gitaar speelden, lekker konden drummen of op jazz-dance zaten. Maar toen ik op m’n 17e meespeelde in een orkest met de Mattheüs Passion van Bach, kon me dat niks meer schelen. Het euforische gevoel om onderdeel te zijn van zulke prachtige muziek was verslavend. 

Dus overdag stond Supertramp of Madonna op m’n walkman en blèrde ik met m’n vriendin op vrijdagavond alle nummers van De Dijk mee tijdens hun optredens in ons dorp. Maar op zaterdag zat ik tussen de cello en de hobo en dwarsfluiterde ik. Ik genoot zelf enorm, maar zag ook wat de klanken met het publiek deden. 

Ik ontdekte de kracht van muziek! Om kippenvel te voelen en te geven. 

Op m’n 18e kreeg ik jazz les op die fluit. Verschrikkelijk vond ik dat. Want jazz is improvisatie. Dan laat je de noten los en speel je op je gevoel. Het loslaten van dát houvast vond ik niks. En onnodig. Maar leverde wel nieuwe inzichten op.

Deze jazz-lessen kwamen afgelopen week weer in mijn gedachten. Ziek-zijn heeft namelijk ook te maken met loslaten van houvast. Een grotere klus dan die jazz. Loslaten van houvast is sowieso een heel gedoe. Toch?

Ik bleef trouwens wel voorkeur houden voor Bach, Stravinsky en Haydn. 

(Mocht je een keer willen luisteren hoe jazz op een fluit klinkt; typ ‘Ellen Helmus’ in op YouTube, zij was m’n geduldig inspirerende docent).