Burgemeester ontvangt Vredesgordijn
· leestijd 1 minuut GemeenteZEEWOLDE — Donderdagmiddag 7 april kreeg een initiatief van Verbeelding&Co een afronding met een feestelijk tintje: een ‘Vredesgordijn’ kreeg een opvallende plaats in de publieksruimte van het Zeewolder gemeentehuis. Burgemeester Gerrit Jan Gorter was er speciaal voor uit een vergadering gelopen, en stond een vijftal basisscholieren die het gordijn kwamen ‘onthullen’ vriendelijk te woord. Bij dat alles viel de symboliek rond vrede en vrijheid, zeker in dit tijdsgewricht, niet te missen.
Melak, Sophie, Lale, Elysee en Ties vertegenwoordigden zo’n vijftig medescholieren, ‘afkomstig’ uit lopende of inmiddels afgeronde creatief-culturele projecten van Verbeelding&Co, zoals de KunstExpeditie, het Wereldkoor en de TextielExpeditie. Onder leiding van Lyda Rump (textielkunstenares) en Annemiek Eradus (kunstvakdocent) maakten ze samen een Vredesgordijn waarop een groot aantal vilten vredesbloemen en vredesduiven een duidelijke vredesboodschap willen uitdragen. Ook leerlingen van groep 4/5 van basisschool De Wetering werkten mee.
“Geen IJzeren Gordijn, maar een Vredesgordijn”, vatte cultuurmakelaar Marina van Arendonk het samen. “Vrijheid zoals wij die kennen is niet vanzelfsprekend, daar moet je blijvend aandacht voor vragen. Dat is de boodschap van dit Vredesgordijn.” Die boodschap is voor bezoekers van het publiekscentrum verwoord op een ingelijste ‘werkomschrijving’ die aan de burgemeester werd overhandigd. “De spijker is al geslagen, u hoeft ‘m alleen nog maar op te hangen”, kreeg hij te horen, wat hij met alle genoegen deed. De beschrijving besluit met: “Met dit Vredesgordijn vragen we aandacht voor de oorlog in Oekraïne, maar tegelijkertijd voor alle verschillende culturen in Zeewolde die hier een veilige haven hebben gevonden.”
In zijn gesprekje met de vijf kinderen ging burgemeester Gorter kort in op die veilige haven die Zeewolde te bieden heeft. Zo op het oog en oor zijn het gewone, Nederlands sprekende kinderen, maar bij enige navraag bleek dat de ‘roots’ veel verder reiken: Irak, Letland, Rusland… Families uit alle windstreken, gevlucht naar veilig Nederland. Hun verhaal illustreerde treffend de connectie met het Vredesgordijn.
De overdracht van het gordijn werd officieel toen kleine Ties een kartonnen label kwam brengen, met daarop een drietal kruisjes, ‘vredeskusjes’ geborduurd. De bedoeling was dat burgemeester Gorter naald en draad ter hand zou nemen om dat label op het gordijn te bevestigen, waarmee de overdracht een feit zou zijn. “Maar eerst uw handtekening erop”, vond Ties. “Maar dan ook die van jullie”, kaatste de burgemeester terug. “Ik heb geen handtekening”, deed Ties bedremmeld. “Dan schrijf je toch gewoon je naam?”, loste Gorter dat met een knipoog op. Kinderlijke argeloosheid, laat dat in vredesnaam zo blijven…
Voor meer informatie: https://verbeeldingenco.nl/.
