De Hofbar

Zeewolde op televisie… Nee, niet op de lokale omroep (niks mis mee trouwens) en ook niet op Omroep Flevoland, maar op NPO 2! Dinsdag 8 september was dat het geval. PowNed kwam op bezoek om met ‘De Hofbar’ een kritische uitzending te maken over de mogelijke komst van een megadatacenter in het buitengebied van onze mooie gemeente. “Zeewolde verkoopt groene energie, landschap én schoon water aan geheimzinnige partijen voor datacenter”, zo was in de aankondiging van het programma te lezen. Presentator Rutger Castricum was eerder in de Wieringermeer geweest en had daar de groene bedoelingen van de initiatiefnemers van een vergelijkbaar concept aldaar reeds compleet met de grond gelijkgemaakt. Voor veel kijkers was dat een eyeopener. Voor wie Rutger Castricum niet kent, het betreft hier een ophitsende presentator eerste klas. Het is nog net geen Willibrord Frequin (die genoot zichtbaar van het bloed dat hij onder je nagels vandaan haalde…), maar Frits Bom (die had maar een kort lontje nodig om te ontploffen) zou ongetwijfeld trots op hem zijn geweest. Natuurlijk, ook die Rutger speelt een rol en hiervoor wordt hij ingehuurd, maar in Zeewolde was hij weer op z’n best of beter gezegd op z’n ergst. Hij was ook niet geïnteresseerd in wat zijn gesprekspartners inbrachten, antwoorden dienden slechts als bevestiging van wat de redactie van het programma van te voren reeds op papier had gezet.

Het datacenter is toch veel te groot voor het landschap van Zeewolde? Zo’n honderd werknemers zouden er een baan kunnen krijgen? Neemt het bedrijf hen niet al zelf mee? En wat is nou honderd werknemers voor zo’n groot bedrijf? Dat geheimzinnige bedrijf wil toch alleen maar goede sier maken met groene stroom! Daar is dan wel heel wat stroom voor nodig! En wordt daar dan de stroom voor gebruikt die wordt opgewekt door Windpark Zeewolde? Nee toch? Extra windmolens zijn dus meer dan gewenst (bij wie?!). Wat vinden die participanten van het aanstaande windpark hier trouwens zelf van? Tijd om de Zeewolder wethouder Egge Jan de Jonge aan de tand te voelen. Die heeft daar duidelijk geen trek in. Hij stuurt communicatieambtenaar Wilma naar de ingang van het gemeentehuis met de boodschap dat nog niet alle inhoudelijke onderzoeken zijn afgerond. Rutger laat zich niet afserveren en zet een tandje gesprekstechniek bij. Dat helpt, uiteindelijk zwicht Wilma. “Ik zal het de wethouder nog even vragen.” Oeps, foutje! Dit had ze niet moeten doen. Beter was het geweest om te zeggen: “Hallo, beste kerel, ik praat toch geen … (vul hier een vreemde taal naar keuze in)! We hebben niks te melden.” Maar ja, neem het haar eens kwalijk met zo’n intimiderende engerd en een hijgende cameraman voor je neus... Meneer Castricum had ook wel door dat de wethouder niet zou komen. Hij kon wachten tot hij een ons woog, onze Egge Jan kwam niet. Wellicht wacht hij nog steeds op antwoord. Wij ook trouwens. Want alle gekheid op een stokje, hoe irritant die Castricum zijn rol ook speelde, zijn vragen zijn natuurlijk ook onze vragen. PowNed heeft zich elders vast en zeker alweer vastgebeten in een ander discutabel project elders in het land, wij zijn nog wel degelijk benieuwd naar de antwoorden van de wethouder!