Vakantie

Tuesday 18 July 2017

Mijn vader was aardrijkskunde docent. De meeste van zijn broers ook. Ook mijn opa stond voor de klas; “Het onderwijs zit in ons bloed” zei hij. Ik heb zelfs bij mijn vader in de klas gezeten. Zijn aardrijkskundelessen waren niet heel saai, dus was het voor mij als een puber best oké. Ik schaamde me alleen als hij me in de kroeg op kwam halen en dan binnen kwam om te vertellen dat hij er al was (wat hij altijd te vroeg deed). Hoe stom was dat; een docent daar tegenkomen.

Mijn vader had er een handje van om in de vakantie, die we bijna altijd op campings in de Franse Alpen doorbrachten, te vertellen over zijn vak. In de grotten hoorden we lange verhalen over de stalagmieten en tijdens een wandeling zei hij dan: “Kijk die rivier eens mooi meanderen”. Gevolgd door de uitleg dat meanderen het “natuurlijk bochtig verloop van een beek of rivier” is. Hoe konden we ‘t vergeten na de tiende meander. Die docerende tic, die hoefde niet zo van ons kinderen. Maar wat ik in de loop van de jaren wel heb leren waarderen is de liefde voor het ontdekken waartoe mijn ouders ons aanspoorden. De uitleg hiervoor wordt op google omschreven als “iets waarnemen dat bestaat, maar wat nog niet bekend was”. 

En dat vind ik mooi van een vakantie; dat je dingen tegenkomt die nieuw zijn. Bijzondere plekken of mensen. Helemaal door de ogen van onze jongste dochter die zich suf ontdekt.

Morgen vertrekken ook wij op vakantie. Met de sleurhut naar de Franse bergen. Ach ja, die docenten die doen maar met hun lange vakanties. We gaan uitrusten en ontdekken.

En ik ga een rivier zoeken die meandert. Kijken of mijn kids weten wat dat is….

Een goede vakantie!