Acht jaar geleden vertrok hij. Hij had een ander. Natuurlijk een jonger exemplaar. Z’n vrouw en kinderen achterlatend met een dikke dosis verdriet.
Muziek is m’n grote passie. Ernaar luisteren. Maar vooral het zelf doen. Zingen en piano spelen. En dwarsfluiten.
Ik kreeg een leuk appje: “hey mevrouw, kent u me nog?”
Hij komt in de stoel tegenover me te liggen. Ook aan ‘t infuus met chemo. Hippe trui, jaar of 40, en een grote bos donker haar.
Ik woonde in mijn studententijd een jaartje anti-kraak. Dat klinkt heel wat
Ik kreeg vorige week een appje. Van mijn Atheneum 6 klas
Tienduizenden mensen hebben een boek in de kast staan over ‘nutteloze feiten’. Er is zelfs een encyclopedie over nutteloze feiten
Ik vertelde mijn kinderen laatst over mijn treinavonturen. Dat ik, toen ik 19 en 20 was, een interrail-kaart kocht
Ik zit te wachten bij het bloedprikken. Er is iets stuk, dus we moeten even wachten
Wij hadden laatst aan tafel een kletspot. Zo’n pot, gekregen op m’n verjaardag, met kaartjes erin
“Wat een leuke vent” dacht ik, toen ik ‘m de eerste keer zag. Ik heb ‘t niet over m’n eigen vent. Die is natuurlijk ‘t leukste, anders was ‘t mijn vent niet.
“Nee, dat noemen we geen pruik, dat heet een haarwerk. ” De kapster die me helpt bij het uitzoeken van m’n haarwerk wijst me met een big smile terecht
Ik ben aan de wandel. M’n rondje wordt steeds kleiner. Ik bedenk dat om de hoek een bankje staat waar ik even kan pauzeren.
Met drie vriendinnen ging ik afgelopen weekend een nachtje weg. Even geen ziekenhuis.
Ze wordt door een ambulancemedewerker naar binnen gereden. Haar brancard staat vlak bij de stoel waar ik zit.
Hoe raar vond ik het, een tijd geleden, op een huisbezoek. Ik zat tegenover een vader en moeder met zoon
