Naar bed

Tuesday 11 December 2018

Met nog vier collega’s zit ik in de aula te wachten. We hebben 10 minuten gesprekken vanavond, en onze afspraken zijn er nog niet. Mijn vier collega’s hebben, net als ik, ook pubers in huis.

“Dan zeg je tegen ze dat ze naar bed moeten en dan doen ze net of ze je niet horen”, begint de eerste collega. “Tja”, zegt de andere: “en dan zegt puber: “huh, had je het tegen mij? Na tien keer herhalen hoor je dan: “jahaa.. ik heb je de eerste keer ook al gehoord”.

Heel herkenbaar. “En dan staan die lange lijven op. Er moet eerst nog wat eten in. Want tja.. met honger kun je niet slapen. Pubers hebben altijd honger. Opeens moeten er nog woordjes geleerd worden en de tas worden ingepakt.”

“Ach, daar zaten de boterhammen van gister nog in. En een zweet-gymshirt. En een briefje van school waar je dan meteen wat mee moet; ouderavond, geld voor excursie, printje van het paspoort. Van boven hoor je dan “Mahaaam’.

Vervolgens moet er gedoucht worden, zit het favoriete shirt in de was en komt de discussie over de telefoon op gang. “Belachelijk dat de telefoon niet mee naar boven mag”.

Terwijl dan mokkend de telefoon toch beneden aan de lader wordt gelegd moeten alle vrienden, ja alle 251, nog een goodnight-snap hebben. Duurt ook even. Want er moet vervolgens gekeken worden naar de goodnight-snaps die je vrienden naar je terug sturen. “Haha” reageert mijn collega: “En dan zegt ze zeker dat die vrienden natuurlijk nog lang niet naar bed hoefden”. Klopt. En dan ben je een uur verder.

Dan komt de ouder van mijn 10-minuten gesprek binnen.

Ik geef haar een hand en krijg een boek over pubers in mijn handen gedrukt “opvoedtips”. Ze is de schrijfster. Ik blader het even door; “staan er ook tips in hoe ik mijn puber naar bed krijg?” Ze schudt verbaasd haar hoofd.

“Nee, zegt ze; “daar hebben de meeste ouders niet zo veel moeite mee”.