Een spannend avontuur in Dierenpark Amersfoort...

ZEEWOLDE – Adrie de Visser uit Zeewolde en zijn jongste zoon Lucas waren dinsdagochtend 3 november – toen kon het nog net – in Dierenpark Amersfoort. Daar maakten zij een heel spannend avontuur mee. Vader en zoon waren al langs het verblijf van de chimpansees gelopen, maar hoorden de apen even later ontzettend veel kabaal maken. “We dachten dat ze misschien eten van de verzorgers kregen, dus gingen we snel even kijken”, vertelt Adrie. En toen begon het…

Adrie en Lucas zagen de deur van het apenverblijf openstaan en een aantal chimpansees buiten lopen. Er zat alleen maar een houten hekje tussen de imposante dieren en vader en zoon De Visser. “M’n eerste gedachte was dat ze van de verzorgers even naar buiten mochten en daarna weer naar binnen zouden gaan”, aldus de verbaasde Adrie. “Maar al snel hadden we door dat de situatie anders was. Ik pakte Lucas op om toch maar door te lopen, al bleef hij eigenlijk liever kijken.” Van zo dichtbij zag het er toch wel vrij indrukwekkend, maar ook onvoorspelbaar uit. Een medewerker van het dierenpark leek het in ieder geval niet te vertrouwen en riep de Zeewolder bezoekers en het overige publiek op snel bij de chimpansees weg te gaan. Adrie voelde de adrenaline opkomen. “Snel doorlopen bleek een goede actie, want enkele seconden nadat wij bij de chimpansees wegliepen, klom de eerste over het hek heen om zijn tocht door het park te starten. Hij liep vrij snel richting een forse prullenbak en gooide die met gemak omver. Vervolgens liep hij op twee benen naar het hier en daar toch wel angstige publiek.” Zelf verbleven Adrie en zijn zoontje op dat moment schuin achter de baldadige aap en probeerden terloops een filmpje of foto van hem te maken. “Vooral om het thuisfront met tekst en beeld te kunnen uitleggen in welke vreemde situatie we waren beland.”

Het personeel van het dierenpark dirigeerde de bezoekers hierna naar het olifantenverblijf, waar zij veilig zouden zijn tot de situatie weer onder controle was. “Dat duurde bijna een uur”, verzucht Adrie. “Buiten was ondertussen de klopjacht op de loslopende chimpansees bezig.” Lucas hoefde zich trouwens niet te vervelen. “De olifantenverzorgers gaf de kinderen en ook ouderen een lesje over olifanten. Ook mochten ze voelen aan een echte olifantenhuid, staart en slagtanden. Het was toch een beetje afleiden van wat er verderop gebeurde, want we zagen achter hem enkele mannen met geweren lopen. Zelf dacht ik dat het verdovingsgeweren waren, maar later hoorden we in het nieuws dat het toch anders was geweest.” Adrie en Lucas wisten dus nog niet dat de chimpansees uit voorzorg waren doodgeschoten, maar hun bezoek aan de dierentuin zat er daarna al snel op. “We hoorden namelijk dat het park zou worden gesloten. Op weg naar buiten liepen we toch nog even langs de chimpansees om te zien of daar alles waar goed was. De dieren zaten weer in hun hok alsof er niets was gebeurd.” Naderhand schafte het dierenpark de weggestuurde bezoekers nog uitgebreide informatie en bood zelfs slachtofferhulp aan. Dat hoefde van Adrie niet. “Afgezien van het openlaten van het chimpanseeverblijf heeft Dierenpark Amersfoort keurig gehandeld.”