‘Beeldige’ kamermuziek in De Verbeelding
· leestijd 1 minuut Cultuur IngezondenZEEWOLDE — In het kader van de 16e editie van het Festival Via Musica deed het Chimaera Trio zondagmiddag 13 augustus Zeewolde aan, met muziek van Liszt, Wagner en tijdgenoten. Stevige kost, lichtvoetig gebracht.
Annemiek de Bruin, klarinet, Irene de Kok, cello en pianist Laurens de Man vormen samen een perfect op elkaar ingespeeld kamermuziekensemble dat zich toelegt op zowel bekende klarinettrio’s als onbekende, originele werken. Repertoire voor deze bezetting is tamelijk schaars, en daarom arrangeert Laurens de Man ook ‘voor eigen gebruik’, om zo de programmeermogelijkheden wat uit te breiden. Hoofdthema van het Festival is ‘Apollo en de Muzen’, terwijl aan het Chimaera Trio voor deze gelegenheid een sub-thema werd toebedeeld: ‘Orpheus’. “Vervaardig een programma rond dit symfonische gedicht van Franz Liszt”, zo luidde de uitnodiging. “Dat was wel even een uitdaging”, aldus woordvoerder De Man. Het werd een programma met gloedvolle, beeldende muziek uit de 19e eeuw, de bloeiperiode van de hoog-romantiek.
Het programma opende met een arrangement van het luchtige ‘Der Musensohn’, een lied van Franz Schubert. Muziek van Franz Liszt zette vervolgens de toon in het gedeelte voor de pauze: lyrisch, zoetgevooisd en bij vlagen (over-)donderend in de fortissimo’s. De ‘Symfonische Dichtung Orpheus’ klonk in een arrangement van de hand van Camille Saint-Saëns. Een perfecte combinatie, met vuur en verve gebracht. “Adembenemend!”, vond het publiek.
Na de pauze werd het, na een curieus uitstapje in de vorm van een klein melodrama, tijd voor ‘het hoofdgerecht’, in de woorden van De Man. Hij arrangeerde een soort samenvatting van Wagners opera ‘Tristan und Isolde’. En ja hoor, daar klonk aan het begin van het ‘Vorspiel’ het beroemde ‘Tristan-akkoord’. Daar zijn boeken over volgeschreven! Nu in (heel) kleine bezetting, maar er ontbrak niets. Dát is ambacht…
Eén en al drama, die opera, maar het grijpt je pas echt bij de keel als, in het verhaal, Tristan in een visioen het schip van Isolde denkt te zien. Dat hevige verlangen wordt verklankt door een herder die, op verre afstand, op zijn schalmei een intens klagende melodie speelt. Het lag voor de hand die melodie in het arrangement door de klarinet te laten uitvoeren, maar juist op dát moment kwam de verrassing. Vanuit de coulissen van De Verbeelding klonk die aangrijpende melodie, gespeeld door Inge Ariesen op de Cor Anglais, ofwel de althobo. Prachtig! Werd het op de valreep dus toch nog een kwartet…
