Moeder en zus van Michael P. zetten zich in voor familieleden van gevangenen
· leestijd 1 minuut AlgemeenZEEWOLDE - De daad van Michael P. uit Zeewolde, die is veroordeeld tot bijna 28 jaar voor verkrachting en moord op Anne Faber, heeft het leven van zijn moeder Heleen en zus Debbie volledig op zijn kop gezet. “Op dat moment is niks meer wat het lijkt, niemand is meer wie je denkt wie hij is, vrienden zijn geen vrienden meer”, vertellen ze zondag in de radio-uitzending van Dijkstra & Evenblij Ter Plekke, vanuit de voetbalkantine in Zeewolde.
Wekenlang beheerste de zaak van Anne Faber het landelijke nieuws. Vanaf het moment dat Michael P. als verdachte in beeld kwam werd zijn moeder van ‘gewoon Heleen’ de ‘moeder van…’ De periode die volgde was volgens haar verschrikkelijk. “De schok dat je zoon gearresteerd is en verdachte is. Je leeft in een roes en probeert te beseffen wat er gebeurt”, vertelt Heleen.
Daarna volgen er al snel mails, telefoontjes en wordt er van alles geroepen. “Je wordt gezien als een verlengstuk van de dader, waardoor je ook veroordeeld wordt. Dat vind ik het ergste. Terwijl je zelf totaal onschuldig bent en dit op je bord gegooid krijgt.” Ook komen er veel bedreigingen binnen. Deze zijn zo heftig dat Heleen voor haar veiligheid vreest. “Ik ben al twee keer verhuisd. Maar je voelt je op een gegeven moment nergens meer veilig.”
Debbie geeft aan dat ze er nog steeds iedere dag mee bezig is . “Je staat er mee op en gaat ermee naar bed. Ik ben nu vooral bezig met het beschermen van mijn kinderen.”
Stichting S.A.N.G.
Moeder en dochter zeggen weinig steun te hebben ervaren. Dat is ook de reden waarom zij in januari dit jaar de Stichting Steun- en Adviespunten voor Naasten hebben opgericht.
“Wat wij heel erg gemist hebben is een beetje begeleiding, een luisterend oor, dat je in vertrouwen je verhaal kwijt kunt. Het gehoord en gezien worden. Ik denk dat dit een van de belangrijkste dingen is die je nodig hebt op dat moment.” Heleen zegt dat zo’n stichting haar enorm had kunnen helpen.
“Er is verdriet aan de kant van het slachtoffer wat heel begrijpelijk en terecht is, maar zelf doe je er niet toe”, vult Debbie aan. “Niemand wil jouw verdriet zien. Dat wordt voor je gevoel alleen maar bevestigd door bijna iedereen.” Heleen en Debbie spreken veel families die hetzelfde ervaren. “Je voelt je ontzettend eenzaam.”
Naast het bieden van een betrouwbaar luisterend oor en iets aan het stigma – familie van daders zouden vaak met de nek worden aangekeken – willen doen, zou de stichting familie en vrienden van daders kunnen helpen met praktische zaken, zoals het geven van uitleg over een strafproces en hoe om te gaan met de media.
