Urk
· leestijd 1 minuut Bij de lesToen ik begon als docent kreeg ik een baan in Urk. Op Urk.
Ik had alles tegen op die school: ik was vrouw. Ik was 24. Nog niet getrouwd. En ik kwam van buiten. Oftewel: niet van Urk. Redenen te over om mij die eerste weken het leven zuur te maken. Wat hebben die leerlingen daar veel rottigheid uitgehaald.
Maar ik had meer haar op mijn tanden dan zij dachten. Toen ze door hadden dat ik de wind er onder had capituleerden ze. En toen ging ik van Urkers houden. En zij van mij.
Ik had de mooiste gesprekken na schooltijd met meiden die me in plat Urks vertelden over barretjes, kotters en familiebanden. Ik kreeg vis na een huisbezoek. Er kwamen meiden in Zeewolde op bezoek. Hun eigenaardige taaltje leerde ik verstaan en draaide een ochtend mee in de vis. Ik verzon musicals en zij speelden en zongen de sterren van de hemel. Ik genoot van hun humor en sloot ze in mijn hart.
Oké, niet iedereen. Er blijven er altijd een stel die jou niet moeten en waar jij zelf ook liever met een boogje omheen loopt.
Dat zijn zij die vaak het meest lawaai maken, de grootste bek hebben; en het proberen te verpesten voor de rest. Maar het gros was erg oké.
Na drie jaar daar kreeg ik hier een baan en nam ik afscheid.
Maandag had ik mijn leerlingen online. We kregen het over de avondklok. En er begon er één over Urk. Het liep uit in een discussie met ongenuanceerde opmerkingen over “al die Urkers met hun buitensporige ongeregeldheden van zaterdag, over hun schijnheiligheid en raar volk.”
Ja, het was er inderdaad een verschrikkelijke bende. En de burgemeester schaamde zich terecht voor zijn Urk.
Maar ik moest denken aan mijn jaren daar. Aan alle leuke mensen en aan die groep die het verstierde voor de rest. Ook nu stond niet heel Urk daar. Het was een groep die zich belachelijk en onbegrijpelijk misdroeg.
Deze zomer ga ik gezellig een visje eten op Urk, bij al die leuke mensen die daar ook zijn en vertel dan mijn kinderen vrolijk nog een keer over mijn eerste weken op Urk en over een beginnend docent met wormen in mijn koffie, maandverband op het bord, doorgezaagde stoelpoten en kikkers in mijn tas.
