In je onderbroek
· leestijd 1 minuut Bij de lesJe zult burgemeester van Antwerpen zijn. Hij had nieuwjaarsochtend een live video-call.
Hij had wat uitgeslapen. Ik zie het zo voor me. Stond een tijdje voor de spiegel om z’n haar te kammen. Daarna vast bedacht: ‘welk overhemd zal ik aandoen’. Z’n vrouw riep ‘schat, schiet je op? Ze bellen bijna!’ En dat hij dan denkt ‘waar is die broek nou? Ach, laat ook maar, dat zien ze toch niet als ik alleen met m’n hoofd in beeld moet’. Dus hup, stoel op de slaapkamer want beneden lopen de kinderen, mobiel in z’n hand en gewoon zonder die lange broek het interview doen.
Totdat in de laatste minuut de presentatrice zegt: “u heeft een mooi overhemd aan, maar uw onderbroek vind ik ook prachtig.” Waarop hij zegt: “hoe kan jij dat nou weten?” Zij: “er staat een spiegel achter u.”
Daar gaat je serieuze interview. “Verdorie”, zei hij, “dit is heel gênant.”
En daarna, op YouTube, natuurlijk wel 300.000 keer bekeken. Op zich een prima onderbroek, niks mis mee. Maar zo wil je liever de wereld niet in.
Kijkend naar zijn filmpje op YouTube; kreeg ik allemaal soortgelijke voorgestelde filmpjes. Over een man die tijdens een zoom-vergadering een harde lange wind liet, in de veronderstelling dat z’n microfoon dicht stond. Docenten die hun camera vergaten af te sluiten en daarna iets onaardigs riepen tegen hun man of hun neus leeg aten. Een moeder die in haar BH langs loopt als zoonlief online les heeft. Een meisje dat tijdens de les naar het toilet gaat, niks van de les wil missen dus haar mobiel meeneemt; maar vergeet om haar camera uit te doen.
We lachen heel wat af bij deze gênante online-vergader-of-les-momenten. Maar je zult het maar zijn. Dat meisje op de wc. Die man met die scheet. Of die burgemeester.
En tussen al die blunders zie ik iets over een meisje dat het gênante niet trok. Zij was het middelpunt van de lol en spot. Het werd gedeeld en gedeeld. Vorige week maakte zij een eind aan haar leven.
In de brugklas besteden we aandacht aan het delen van foto’s en filmpjes op sociale media. Dat ‘voor aap staan’, ‘mikpunt zijn’ iets met je doet. En dat die beelden nooit, nooit meer te wissen zijn.
Morgen toch maar dubbel checken of m’n camera uit staat als ik klaar ben met m’n les!
