Wandelen met een alpaca
· leestijd 1 minuut Bij de lesIk lees een artikel: ‘wandelen met alpaca’s’. Het schijnt ontspannend te zijn staat er. Ze worden ingezet als hulpdier tegen stress. En je kunt samen met je alpaca meedoen aan een yoga-sessie.
Die kleintjes lijken me schattig. Maar ik zou er juist stress van krijgen als ik met zo’n beest aan de wandel moet. En stel dat ik net in de ‘neerwaartse hond’ sta, dat die alpaca me tussen mijn benen aan kijkt. Nee, dat ontspannende zie ik niet zo goed voor me.
Doe mij maar een hotelletje aan zee. Dat geeft ook rust.
Ik snijd het onderwerp aan in mijn klas. Ze ervaren stress zeggen ze; vanwege de toetsweek en het overgaan.
“Hebben jullie wel wat leuks ondernomen met dat lekkere weer dan?”, vraag ik. Twee meiden: “Ja, we gingen op het strand volleyballen en aan de waterkant zitten chillen tot laat.” Klinkt leuk.
“En jullie?”, vraag ik aan wat jongens. “Mwah” hoor ik.
Ik vraag naar plannen voor de zomervakantie. Ook nu krijg ik er niet zo veel uit.
De zon van de afgelopen dagen heeft de corona-dip niet uit deze groep kunnen verjagen. Ik merk gelatenheid waar ik niet blij van word. En ik benoem het. Dat het goed is om van die kamer af te komen. Dat ze weer moeten leren om erop uit te gaan. Herinneringen maken. Het leven leven. En dat ik triest word van hun gelatenheid.
“Hoe dan?” krijg ik terug.
“Ik weet wat”, roept één van de meiden: “we maken een lijst met dingen die je kunt doen.” “Ja”, zegt een ander, “en dan moet je er elke week één doen.” “Controle op je insta.” “Ja, mevrouw”, verduidelijkt één van de meiden alsof ik uit het jaar nul kom: “dan moet je er een foto van maken voor in je verhaal.”
Langzaamaan ontstaat er een lijst. Zwemmen, ijs eten, koe-knuffelen, blotevoetenpad, dagje Zandvoort, laser gamen, barbecueën, Walibi, potje strandvoetbal, kano huren, chillen op het strand….
Als er ruim 50 dingen op de lijst staan print ik ‘m uit voor ze.
“Neem je ouders mee naar Zandvoort, is ook leuk voor hen”, moedig ik aan, “en als niks je meer uit de stress trekt, schijnt een alpaca je te kunnen helpen.”
Ik krijg 26 verbaasde blikken mijn kant op.
“Laat maar”, lach ik, “leg ik nog wel eens uit, doe maar snel je boeken open, kan ik nog even jullie stresslevel verhogen.”
