ToTTop de bodem: (k)luchtig theater met een ondertoon
· leestijd 1 minuut Cultuur InstagramZEEWOLDE — Op twee achtereenvolgende avonden een uitverkocht huis, dat presteerde een inmiddels hechte groep leden van twee kerkelijke gemeenten in Zeewolde. In een bomvolle kerkzaal van De Schuilhof brachten ze een boeiende theaterproductie met toneel, muziek, zang, dans en film. Van script tot uitvoering, alles in handen van Zeewoldenaren, die hiermee een originele bijdrage leverden aan de festiviteiten rond 40 jaar Zeewolde.
Sinds vorig jaar zijn ze onder één dak. Figuurlijk dan, want de beide kerkgebouwen Het Kruispunt en De Schuilhof zijn beide volop in bedrijf. “Twee zelfstandige en behoorlijk verschillende gemeenten. Ons doel is om elkaar op een ontspannen manier nader te leren kennen door met elkaar samen te werken aan een theaterproductie”, zo valt te lezen op de website www.tottopdebodem.nl. Die opzet lijkt meer dan geslaagd, want een groep van ruim 80 leden van beide ‘richtingen’ zette een voorstelling neer die er zijn mocht, voor én achter de schermen.
Het verhaal had als thema ’40 jaar Zeewolder archief’, met als achterliggende rode draad de zorgen rondom de snelle klimaatverandering, en dichter bij huis: “Houdt Zeewolde droge voeten…?” Een wat schimmig dorpsclubje ‘Ons Belang’ blijkt de eigen naam wat al te letterlijk op te vatten en is erop uit om de eigen bewoning op de Wolderbulten, hoog en droog, veilig te stellen. Het andere ‘kamp’ wordt gevormd door 40 jaar Zeewolde-projectleider Linda en zoon-met-vriendenclub Daan, die archief-snuffelend en klimaat-protesterend de kwaadwillenden moeten zien te ontmaskeren. Tussendoor laveren de komische mannetjes van de Lokale Omroep die overal net te laat komen, en reporter Manny Snoerland (Henny Moerland…), die overal als eerste bij is. Na de ontmaskering wordt ‘Ons Belang’ aanvankelijk bijna letterlijk van het toneel geveegd, maar uiteindelijk lijkt samenwerking toch de beste oplossing. Eind goed, al goed, en zo hoort dat.
Klimaatprotest... - Zeewolde Actueel
Filmfragmenten op scherm geprojecteerd, op locatie gefilmd in o.a. The Lux en de parkeergarage, moesten natuurlijk naadloos aansluiten. De techniek had het er druk mee. Muziek had ook een groot aandeel in het geheel. Een combo, koor, dansgroep, een klein harmonie-fanfarekorps, allemaal van betekenis in een verhaal waarin het spotlight verhelderend en soms tot nadenken stemmend langs de tijdlijn van heden, verleden en toekomst van Zeewolde gleed.
Bijschrift - Zeewolde Actueel
Het kon niet anders of er moest worden afgesloten met een uitbundig feestlied, op de aanstekelijke melodie van ‘Those were the Days’ van Mary Hopkin, met een refrein dat lang bleef hangen. Saillant detail: de hit kwam uit in 1968, het jaar waarin Zuidelijk Flevoland droogviel. O symboliek…
