Bever als terreinbeheerder
BosgeluidenWie in Zeewolde woont en wel eens buiten komt kan er niet omheen, beversporen. Zodra je langs de waterkant loopt of fietst zie je wel het werk van de bever. Vooral de omgeknaagde bomen vallen op. In deze periode zijn ze behoorlijk actief daar in en dat doen ze niet zonder reden.
De bever is een echte terreinbeheerder en kan het landschap rondom het water naar zijn hand vormen. Het meest opvallende zijn natuurlijk de omgeknaagde bomen. Dit doet hij om bij de takken te komen. Deze takken gebruikt hij om het cambium (het voedzame laagje tussen de schors en het hout) op te eten en om het dak van zijn burcht te verstevigen. Hij selecteert deze takken zorgvuldig en legt ze op zijn burcht. Daarna smeert hij er klei overheen, zodat het dak dicht is. Met zijn ingang onder water is dit een onneembare burcht. Geen roofdier komt erbij of erin. Mocht het water nu zo ver zakken dat deze boven water dreigt te komen, dan gaat de bever een dam bouwen en maakt zo een stuwmeer voor zijn burcht, net zo hoog dat de ingang weer onder water ligt.
Een bever houdt er niet van ver de kant op te moeten gaan. Meestal gaat hij niet verder dan een meter of 25 vanaf de waterkant. In deze zone knaagt hij het liefst aan zachte houtsoorten zoals populier en wilg. Soms probeert hij wel eens een andere boomsoort. De stobben die achterblijven lopen vaak weer uit, zodat er een soort knotwilg over blijft.
Mocht het nodig zijn om verder de kant op te moeten gaan, dan graaft hij er een kanaal naar toe. Zo vormt hij zijn eigen leefomgeving en hier profiteren ook weer andere dieren van.
Boswachter Rob Koetsier
