Afbeelding
Bij de les logo

Natuurlijk

· leestijd 1 minuut Bij de les

Havo 4. De deadline was gisteravond. Alle verslagen en andere maaksels moesten af. En vandaag krijg ik alle materiaal. Goed voor uren nakijk-plezier.

Tenminste.. dat is de bedoeling. Want vanaf het moment dat de leerlingen de klas binnen druppelen is het dringen geblazen bij mijn bureau.

“Printer stuk”, “Ziek”, “Alles ligt bij mijn vader, en ik was bij mijn moeder”… smoes op smoes.

Natuurlijk zijn er ook heel wat die het keurig af hebben en het aan me overhandigen. Maar die andere 11…

Geen één zegt: “stom van me, ik heb ’t gewoon niet af, excuus, wat moet ik doen.”

Ik erger me. Domme smoesjes. Wees eerlijk.

Ik snap best dat het druk is, en dat pubers moeite hebben met plannen. Maar ja.. die andere 18 hebben het wel af.

We spreken een sanctie af en een ander inlevermoment.

Het volgende uur heb ik atheneum 6. Mijn lokaal is plotseling bezet door een collega en ik moet les geven in de aula. Dat had hij zo geregeld. Dat was handig.

“Ja, voor jou ja”, mompel ik. Ik moet nu lesgeven zonder smartboard. Jammer van de PowerPoint die ik gister zo mooi heb gemaakt. De aula is gehorig en m’n geplande les valt in het water. Maar ik improviseer wel wat.

De docent die mijn lokaal confisqueerde komt later met een heel vaag verhaal.

Eigenlijk wil ik alleen maar horen: “Stom van me, ik had even moeten overleggen.”

Eenmaal thuis gaat mijn telefoon. Een moeder van een meisje uit mijn atheneum 6 klas van vanmiddag aan de lijn. Ze vertelt dat ze het vervelend vind dat ik me niet aan mijn studieplanner houdt. Haar dochter zit in de examenklas. En dan heb je recht op lesstof die op het programma staat. “Dan heb je niks aan leuke lessen in de aula” zegt ze.

Ik wil me gaan verdedigen en uitleggen. Maar ineens schiet het beste antwoord in mijn gedachten: “U hebt gelijk. Helemaal gelijk.”