Gemeentesecretaris Rob van Nunspeet fietst pensioen tegemoet

ZEEWOLDE - Na bijna twintig jaar neemt Rob van Nunspeet afscheid als gemeentesecretaris van Zeewolde. In al die jaren fietste hij in totaal minstens 150.000 kilometer heen en weer tussen Huizen en Zeewolde.

Rob van Nunspeet (66) werkte bijna 47 jaar in overheidsdienst. Op zijn negentiende kwam hij van school en ging direct aan het werk. “Dat moest ook wel, want ik kwam uit een eenvoudig gezin uit de Schilderswijk in Den Haag”, vertelt hij, breeduit zittend achter het bureau in zijn kantoor. “Daar kwam toen ook nog de militaire dienst bij. De gemeente Den Haag bood me daarna de mogelijkheid te werken én te studeren. Zo verdiepte ik me in de juridische wetgeving en het gemeenterecht. Daarbij was ik sowieso geïnteresseerd in het publieke domein.” Van Nunspeet werkte gedurende zijn loopbaan bij een groot aantal gemeenten: Den Haag, Katwijk, Zoetermeer, Huizen, Almere (zes jaar), Rotterdam en (opnieuw) Huizen. Toen kwam in augustus 2001 de functie van gemeentesecretaris van de gemeente Zeewolde. “Kijk naar hoelang ik overal tot dan toe gewerkt had… Ik was weliswaar niet van plan na drie jaar weer weg te gaan, maar ik wilde toch ook niet tot mijn pensioen doorgaan in Zeewolde. En dat heb ik dus nu wel gedaan.” Van Nunspeet kijkt terug op een ‘fantastische periode’. “Bij deze baan hoort dat alles langs je heen komt wat niet goed gaat. Zelden krijg ik telefoontjes van mensen die vertellen hoe tevreden ze zijn. Hier wordt de hele week, op z’n Haags gezegd, over je schoenen gepiest. Maar dat is m’n werk. Als je daar niet tegen kunt, moet je iets anders gaan doen.”

Toen Van Nunspeet in 2001 kwam, was Tom Viezee burgemeester en waren Jan Broertjes (VVD), Wiel Cleutjens (Zeewolde-partij) en Ernst Cramer (ChristenUnie) wethouder. Er zouden nog twee burgemeesters (Ype Dijkstra en Gerrit Jan Gorter) en een veelvoud aan wethouders volgen. Telkens was Van Nunspeet erbij. “In de eerste tien jaar zijn er twee colleges gesneuveld, vanaf 2010 zijn ze veel stabieler en is er sprake van relatieve rust. Dat kwam ook doordat de colleges in de beginjaren slechts op een krappe meerderheid in de raad konden rekenen. Je moet niet vergeten dat de gemeenteraad een optelsom is van verschillen. In het college maak je afspraken en moeten er verschillen worden overbrugd.”

In Van Nunspeets beleving was zijn eigen ambtelijke organisatie in de loop van zijn jaren een stabiele factor. “Weet je, wij zijn de afgelopen twintig jaar niet in het nieuws geweest. We hebben geen aandacht gevraagd en die ook niet gekregen. Dat klinkt misschien saai, maar een groter compliment kun je ons niet geven. Het gaat tenslotte niet om ons.” De vertrekkende gemeentesecretaris zegt ‘trots’ te zijn op ‘zijn’ organisatie. “De kwaliteit van onze dienstverlening is altijd van hoog niveau geweest. Zelden zul je ons kunnen betrappen op termijnoverschrijdingen. En misschien was er af en toe een bezwaarschrift, maar dan was het nog maar de vraag of dat gegrond was.”

Zelf zat Van Nunspeet ook vele jaren in de plaatselijke politiek, het laatst van 2006 tot 2010 in de gemeenteraad van Huizen. “In mijn jeugd zette ik mij vooral af tegen mijn ouders die KVP stemden. Ik was meer PPR en PSP. Later kwam ik bij de PvdA uit, maar ik hoef geen raadslid meer te worden. Belangrijke zaken moeten het vaak afleggen tegen kleine issues, het beeld wordt belangrijker dan de feiten. Je wordt als raadslid door de samenleving benaderd als boodschappenjongen. Zo zit ik niet in elkaar, ik ga als sociaaldemocraat voor het algemeen belang.” De vertrekkende gemeentesecretaris, die wordt opgevolgd door Karel Hamstra, gaat weliswaar met pensioen, eigenlijk kan hij het werk nog niet missen. “Maar het moet wel gebeuren, het is tijd voor iemand anders. We waren al bezig met een organisatieverandering. Er moet naar de toekomst worden gekeken, ik zou toch een deel van het verleden blijven.”

Vanaf 1 januari zal Van Nunspeet dagelijkse andere rondjes gaan fietsen, Zeewolde heen en weer hoeft dan niet meer. “De laatste periode was ik misschien drie keer in de week op de fiets, ik ging in het verleden regelmatig de hele week. Soms moest m’n pak mee en die kon dan niet in de rugzak, dan ging ik met de auto. In de oude brandweerkazerne waren een douche en een kleedkamer. Ik heb het altijd als een voorrecht gezien, het hield me fit en m’n geest scherp. Maar reken maar uit: vijftig kilometer keer drie maal in de week keer 45 weken keer twintig jaar, dan zit je al gauw op 150.000 kilometer en dan hou ik het nog laag aan.”