Oorspronkelijke bewoners RCN halen herinneringen op

ZEEWOLDE – Recreatiecentra Nederland (RCN) is bezig met een flinke inhaalslag. Het recreatiepark langs de dijk investeert fors in het moderniseren van zijn verhuurobjecten. Oude bungalows maken plaats voor nieuwe energiezuinige bungalows en chalets. In het voorjaar werden de eerste 22 bungalows al afgebroken. Nu zijn de laatste 52 bungalows aan de buurt om tegen de vlakte te gaan. Vier van de oorspronkelijke bewoners halen nostalgische herinneringen op.

Erik en Marry Wallenburg woonden van mei 1981 tot maart 1984 in een bungalow op de RCN. Erik was destijds beheerder van het restaurant op het recreatiebedrijf. “We hadden eerst drie maanden in een stacaravan gewoond en konden daarna een bungalow als een soort dienstwoning betrekken”, herinnert hij zich. “Officieel mochten we er niet wonen en waren we op Almere aangewezen. Nijkerk was geen optie, want dan moest je daar economisch gebonden zijn.” In het begin ging het vooral om personeelsgezinnen, na enige tijd volgden andere buren als schoolhoofd Gerrit Wolthuis en zijn vrouw Ria en het predikantenechtpaar Frans van der Sar en Annemarie van Andel. “En er kwamen tijdelijk ook politieagenten wonen, in afwachting van hun woning in het dorp”, weet Erik nog heel goed. “De politie had een oudere landrover. In de late avond, als ze een bakkie deden, stond die tank dan onder ons slaapkamerraam te ronken.” Al met al denkt Erik terug aan een ‘gouden tijd’  op de RCN. “Toen onze dochter Femke werd geboren, werd er een ooievaar op het dak van onze bungalow neergezet. Natuurlijk wisten we dat ons verblijf er tijdelijk zou zijn. In maart 1984 zijn we naar de Oostergo verhuisd.”

Gerrit en Ria Wolthuis woonden samen met hun twee schoolgaande dochters een kleine vijf jaar op de RCN. Gerrit noemt het recreatiepark een ‘unieke plek’ om te wonen. “Onze dochters hadden het gevoel altijd op vakantie te zijn”, vertelt hij. “De bungalows waren maar klein, maar het ontbrak ons aan niets.” Ook Gerrit, die in 1981 werd benoemd als hoofd van lagere school ’t Wold (de school was er al wel, het dorp nog niet…), weet z’n buren van destijds nog bij naam en toenaam te noemen. “Het was gewoon een bijzondere gemeenschap met een aantal eerste en toekomstige bewoners van Zeewolde. Op een zaterdagmorgen was ik druk met de motorzaag bezig haardhout te maken. Kwam opeens buurman dominee Frans van der Sar naar me toe. Of ik wilde stoppen met zagen, hij was bezig met de preek voor de zondag en kon zich op die manier totaal niet concentreren. Voor mij natuurlijk geen enkel probleem, er kwamen nog genoeg andere dagen om te zagen…” Gerrit vond het weliswaar een vreemd gevoel om achter een slagboom te wonen, de aanwezigheid van de eerste plaatselijke politieagenten gaf wel een gevoel van veiligheid. Hoewel… “Een week na hun komst werden er uit een aantal huisjes tv-toestellen gestolen. Wat hebben die mannen dat vaak moeten horen!”

Een van de recreatieleiders op het park was destijds Chrétien Candel. “Het was in die tijd erg moeilijk een baan in het onderwijs te krijgen, want er was een overschot aan leerkrachten. Ja, ja, dat kun je je nu niet meer voorstellen,” zet Chétien de tijd 38 jaar terug. “Vooral in de zomer nam het aantal campinggasten flink toe en gaf ik leiding aan een team van zo’n tien recreatiemedewerkers die van vroeg tot laat bezig waren met het organiseren van activiteiten. Dat ging van volksdansen tot voetbaltoernooien, droppings en bingoavonden en van poppenkast tot complete spelavonden met dans, muziek en kwissen.” In het tweede jaar als recreatieleider woonden Chrétien en zijn vrouw Dienke in bungalow 59. “In dat huisje werd in september 1983 onze zoon Micha geboren. Nu kon de verloskundige uit Almere in de stikdonkere polder de RCN niet vinden. Ik was als zenuwachtige aanstaande vader al twee keer met de Volvo naar de ingang aan de Dasselaarweg gereden, maar zag helaas nergens koplampen van een auto. Bij dierenarts Henk Griesen bleek de verloskundige de weg naar RCN gevraagd te hebben en zo kwam ze gelukkig nog ruim op tijd.” Ondertussen was Chrétien Gerrit Wolthuis ook tegengekomen. “Via hem kwam ik in augustus 1983 op ’t Wold te werken. En net als Erik en Marry gingen Dienke en ik met ons jonge gezin in 1984 aan de Oostergo wonen.”

Harry en Suzan Hoving, die tegenwoordig in Nijkerk wonen, runden jarenlang een boerderij aan het Arkerpad. Van begin januari tot half juni 1982 woonden zij in afwachting van hun huis in de Zuidlob in een RCN-bungalow. “We hadden geen zin in een stacaravan of noodwoning”, legt Harry uit. “Iemand vertelde ons dat de hoofdonderwijzer en de dominee er ook woonden en dat het huren niet zo duur zou zijn.” Voordat de kerstvakantie 1981 was afgelopen, werd de verhuizing vanuit het Drentse Zwartemeer reeds ingezet. “Daardoor kon onze dochter Desiree gelijk na de vakantie op ’t Wold beginnen. Zelf konden we de bouw van onze boerderij goed volgen. Zo nu en dan veel toeristen en heel veel kilometers rijden. Zo reden we regelmatig naar Zwartemeer om daar materiaal en spullen te halen. We kijken met veel plezier terug op ons verblijf op het park.”