Instructieavond Kalveropfok: ‘Op naar Pinkendag’!

Vanouds speelt de jeugd een belangrijke rol tijdens de traditionele Pinkendag. Het onderdeel ‘Kalveropfok’ biedt een prachtig podium voor de kleinsten (4 – 14 jaar), waarop ze kunnen laten zien hoe ze in de loop van een aantal weken vertrouwd zijn geraakt met ‘hun’ kalf, en in staat zijn om het dier volgens de regels van het spel te presenteren, ofwel ‘voor te brengen’. Maar hoe kom je er nu achter hoe dat precies moet? “Waar let een jury op, en hoe kan ik die belangrijke dingen het best aan de jury laten zien?” Die vragen werden vakkundig beantwoord tijdens de instructieavond die door de ‘Commissie Zeewolde bij de pinken’ perfect was georganiseerd.

Woensdagavond 21 augustus was het melkveebedrijf ‘De Maneschijn’ aan de Ossenkampweg de plaats van actie. Eigenaar Patrick te Molder toonde zich een perfect gastheer en had zijn ruime erf voorzien van een ‘piste’ van strobalen waarop de kandidaatjes met hun papa’s en mama’s konden plaatsnemen. Een oude bekende uit de wereld van veeteelt en veepresentatie was naar Zeewolde afgereisd om zijn verhaal te komen houden. Florus Pellikaan uit Meerkerk, onder meer redacteur van het vakblad ‘Veeteelt’, studeerde dier- en veehouderij aan de Agrarische Hogeschool in Dronten, en weet dus van de hoed en de rand. “Dat jullie me nog steeds willen hebben!”, begon hij. Maar hij liet er meteen op volgen dat ie het een hele eer vindt, en het telkens met groot plezier doet. Dat liet hij vervolgens met groot enthousiasme zien.

Het oog wil ook wat, volgens het gezegde, maar Florus liet er van meet af aan geen twijfel over bestaan dat bij veepresentatie het oog eigenlijk álles wil. “Het begint dus bij het wassen”, liet hij weten. Dat mocht ook letterlijk worden opgevat, want zaterdag 7 september, de dag van de waarheid, wordt al om 6.00 uur ’s ochtends begonnen met het toiletteren van het vee. “Nu was ik gewend dat de brandweer daarbij helpt. Is dat nog steeds zo?”, informeerde Florus. Patrick te Molder knikte bevestigend. “Water genoeg, dus, maar het wit van een kalf moet voor de jury ook écht wit zijn,” benadrukte Florus. Het zal de leek verbazen dat er zoiets bestaat als koeienshampoo, maar in agrarische kringen kijkt blijkbaar niemand daarvan op. Dat werd dus warm aanbevolen, “en zelfs met groene zeep of Biotex gaat het prima!” Maar niet alleen het kalf, maar ook het kind moet er natuurlijk pico bello uitzien. “Wat doe je aan?” De veteranen wisten het precies: “witte bloes, blauwe spijkerbroek en nette schoenen.” Florus complimenteerde: “Heel goed; dus geen T-shirt, en ook geen klompen!”

Het lopen met een kalf is een kunst apart. Dat wil zeggen: het lopen zoals de jury dat graag ziet. “Niet te snel, niet te traag”, volgens Florus, “dus regel dat goed, en vraag gerust de ringmeisjes om even te helpen met een duwtje geven. En vooral niet zelf tussen het kalf en de jury gaan lopen, want dan zien ze natuurlijk niks. Altijd de ‘goeie’ kant opzoeken!” De tips en adviezen blijven maar komen, en voor de allerkleinsten is het misschien wel wat veel om allemaal te onthouden. Het echte lopen is daarom een welkome afwisseling. Op ‘De Maneschijn’ zitten ze bepaald niet om een geschikt kalf verlegen, en boer Patrick had een heel gewillig exemplaar uitgezocht om mee te mogen ‘proeflopen’. Dat was niet aan dovemansoren gezegd. Vrijwilligers genoeg voor ‘een rondje voor de jury’, en Florus herhaalde daarbij geduldig alle belangrijke aanwijzingen.

Sluitstuk van de avond was een stukje aanschouwelijk onderricht in het scheren, bedoeld voor de grootste kinderen en natuurlijk hun ouders, want het hanteren van een scheerapparaat (voor het stevige werk) of tondeuse (voor de finishing touch) is nu eenmaal geen kinderspel. “Het beste is,” liet Florus weten, “om het kalf ongeveer een week vóór de belangrijke dag te scheren. Dan zijn de haren net niet té kort, en heb je een mooi en glad resultaat.” Tja, als de vakman het zegt… Het bleek zelfs een hele kunst om de staart te scheren, want de plek waar het geschoren gedeelte overgaat in de pluim, “die moet je zo strak mogelijk laten uitkomen.” Er komt dus nog heel wat bij kijken, voor je met je kalf kans maakt om in de prijzen te vallen. De kinderen kunnen bijna niet wachten. “Net Sinterklaas!”, grapt een vader. “Nou ja, als ’t voorbij is, is alles weer gewoon.”