Echtpaar Roosenburg – van Schaijk 50 jaar getrouwd
· leestijd 1 minuut AlgemeenZEEWOLDE — Donderdag 9 januari vierden Koos en Ria Roosenburg – van Schaijk hun 50-jarig huwelijksjubileum. In de vensterbank van hun gezellige woning aan de Boeier blonk toepasselijk goud, en voor burgemeester Gerrit Jan Gorter viel het daarom niet te missen: hier moest worden gelukgewenst. Dat deed hij dan ook allerhartelijkst, en onderstreepte dat als gebruikelijk met een feestelijk bloemetje.
Koos Roosenburg is een geboren Rotterdammer. “Een ‘Kapenees’ om precies te zijn”, glundert hij, “want ik ben van Katendrecht, en dat werd ook wel ‘De Kaap’ genoemd. Vandaar!” En waar het gaat om bijnamen omtrent afkomst doet Ria meteen ook een flinke duit in het zakje: “Ik ben een Haringkop; van Vlaardingen, dus!” Koos en Ria duiken al pratend graag de historie in, en halen moeiteloos herinneringen op aan de tijd van toen. Koos vertelt: “Ik werkte in Vlaardingen, bij Simon de Wit, en zij”, wijzend op Ria, “bij Albert Heijn. Ik had de gewoonte om zeker een maal per week te gaan zwemmen, met een goede vriendin. Die nam op haar beurt een keer een vriendin mee, zij dus, en zo werden we aan elkaar voorgesteld. Dat klikte, maar zou het ook met haar ouders klikken? Ik was een Kapenees, en Katendrecht, dat stond niet best bekend…” Het bleek allemaal reuze mee te vallen, maar er dook een ander ‘probleem’ op. “Ria had een tweelingzus”, gaat Koos verder, en die twee waren werkelijk twee druppels water. Zelfs hun ouders hielden die twee niet uit elkaar!” Op de vraag of de dames naar hem toe wel eens misbruik van maakten van die sprekende gelijkenis antwoordt Koos besmuikt: “Gelukkig niet écht, maar een geintje, dat hoorde erbij.”
Koos is vooral werkzaam geweest in de transportbranche als chauffeur, maar deed evengoed het ‘oude’ computerwerk. “Je weet wel: invoeren, printen op kettingformulieren, dat werk.” Hij kreeg vervolgens na diverse kortere dienstverbanden werk aangeboden bij een bedrijf in Zeewolde, “en nu wonen we hier al weer 23 jaar!” Ria wist in Zeewolde werk te vinden bij een cosmeticafabrikant, tot ze beiden toe waren aan welverdiend pensioen. “Dat is echt een nieuwe fase”, vindt Koos: “je hoeft niet, je mág.” De kinderen – Koos en Ria hebben een zoon en een dochter – waren de mening toegedaan dat stilzitten nog niet iets voor hun vader zou zijn, en staken dat niet onder stoelen of banken: “Pa, ga wat doen!” En zo ging Koos gewoon weer verder met chauffeurswerk, maar nu als vrijwilliger. “Ik ben nu, al weer vier jaar, coördinerend chauffeur bij SternZorg Dagbesteding, een dag of drie per week. En Ria? Die is druk met zorgen voor mij. We zijn daarin nog een beetje van de oude stempel, zeg maar.” Ria glimlacht vertederd: “Dat klopt wel, ja…” Ze is nog steeds blij met ‘m, zo te zien.
