Nieuwe burgemeester
· leestijd 1 minuut Bij de lesWe staan te wachten op onze koffers op een klein vliegveldje in het zuiden van Thailand.
Koffer één is binnen. Nu de andere vier nog. Eén voor één gaan alle koffers weer met hun eigenaar mee. De lopende band blijft draaien en wordt leger en leger. Tot er niks meer komt.
We staan, samen met zes andere toeristen beteuterd te kijken, en komen dan in actie. Mijn Thais komt niet verder dan ‘goedendag’ en ‘dankjewel’, en de dame van Lion Air spreekt alleen basis-Engels; maar wat we wel begrijpen is dat onze vier koffers nog in Bangkok staan. Een foutje. Zo staan we een uur later in ons hotel. Met alleen de koffer van manlief.
We gaan op tandenborstel-jacht, kopen een paar bikini’s en besluiten dat ‘slapen in pappa z’n t shirt’ ook best lollig is.
We spuiten gewoon de deo van man-lief over onze plakkerige kleren en gaan er een leuke avond van maken.
We strijken neer in een gezellig restaurantje aan zee. Er speelt een prima rock-bandje. Na het eten raken we aan de klets met een stel toeristen. Ze komen overal vandaan. Het is ‘Engels met handen en voeten’. We babbelen over wie waar vandaan komt (‘ah, Zeewolde! Is that close to Amsterdam?’ Waarop we dan maar ‘ja’ zeggen, want uitleggen duurt veel te lang). We kletsen over wat leuke plekken in Thailand en ze vragen welk beroep manlief heeft. Dat is lastig uit te leggen in de herrie tegen mensen die slecht Engels kunnen. Net op ‘t moment dat manlief ‘t moeilijk probeert uit te leggen zegt zoonlief: “something with politics”.
En daarna komen de nieuwe drankjes op tafel en is ‘t onderwerp klaar.
De volgende ochtend nemen we een duik in ‘t zwembad. De meiden in hun nieuwe Thaise bikini’s. De mijne past niet. Thais maatje. Maar ‘t is te heet om niet te zwemmen dus hijs ik me in een boxershort en een shirt van manlief; daar kan ik prima in zwemmen! “Je ziet er belachelijk uit mam.” Jammer dan; en ik duik snel ‘t koele water in.
Een groepje jongeren uit Vietnam duikt ook ‘t zwembad in. “Hai, you met our friends last night in the restaurant” opent één het gesprek. En dan knikken ze beleefd naar manlief: “Nice to meet you, we heard you are the mayor of Amsterdam!”. “Haha”; ik proest ‘t uit: “ze denken dat je de burgemeester van Amsterdam bent!” Het resultaat van slecht Engels en bier gister!
Op dat moment komt de manager van ‘t hotel ons vertellen dat de koffers er zijn.
Manlief knikt als volleerd burgemeester beleefd terug naar de jongeren en haast zich naar de koffers; met in zijn kielzog de vrouw van de Amsterdamse burgemeester. In een druipende oncharmante mannenboxer.
