Expositie ‘Het gevoel van Flevoland’ in stijl afgesloten
· leestijd 1 minuut AlgemeenZEEWOLDE — De prachtige expositie ‘Het gevoel van Flevoland’ was vanaf 8 december jl. te zien in paviljoen ‘De Verbeelding’, maar alles is eindig. Zondagmiddag 2 februari werd de tentoonstelling stijlvol ‘uitgeluid’ met een culturele belevenis waarin klank, beeld en fraaie woorden bijeen kwamen en praktisch naadloos samensmolten tot een boeiend geheel. Een format dat het door gevarieerdheid en persoonlijke presentatie buitengewoon goed deed bij het publiek. “De middag vliegt om!”, aldus een bezoeker.
Aan een twaalftal Flevolandse dichters, ten dele behorend tot de Lelystadse dichterskring ‘De Dijkdichters’ en verder drie Zeewoldenaren, was gevraagd om naar aanleiding van een zelfgekozen schilderij uit de collectie een gedicht te schrijven, en dit op deze gedenkwaardige middag zo mogelijk zelf voor te dragen. De thematiek van de schilderijen stuurde zoals te verwachten in de richting van ‘polderbelevenis’, waarbij de ‘verre einders’ en ‘eindeloze horizonten’ bijna vanzelfsprekende richtpunten vormden. Gedichten met titels als ‘Ganzentrek’ en ‘Zwerkzicht’ e.d. waren het resultaat, en werden met een korte toelichting over de totstandkoming voorgedragen, ieder ‘naar eigen spraak en smaak’. Niet iedereen is even bedreven in voordracht, maar de strekking viel niet te missen: ‘de verten en wat daarachter ligt’ werden bijna tastbaar…
Die mystieke inslag kreeg een extra dimensie door de muzikale component van de happening. Aanvoerder en pianist Henk Bloemers van ‘Trio Triskel’ (fluit, cello en piano) componeerde een cyclus van twaalf korte miniaturen op de tekens van de dierenriem, zoals gebruikelijk te beginnen bij de Ram (Song for Aries) en eindigend bij de Vissen (Song for Pisces). Het was eigenlijk een verzameling ‘Lieder ohne Worte’ à la Mendelssohn, maar dan in een meer eigentijdse en heel toegankelijke, melodisch gehouden stijl. Deze vaak melancholieke, maar soms ook fris-schertsende woordloze liederen vormden telkens de klinkende ‘commentaren’ op de gedichten bij de schilderijen, en zo ontstond een ware synthese van kunstvormen: woord, beeld en klank volkomen vanzelfsprekend bij elkaar gezet en boeiend afgewisseld. ‘Twee maal zes’ met een pauze ertussen, en bij twaalf was de cirkel rond. Hoe geef je doordacht en effectief vorm en lijn, kop en staart aan samengaan van verschillende kunstvormen? Zo dus.
