Afbeelding

‘Klokken van Hoop en Troost’ blijven luiden

· leestijd 2 minuten Algemeen

ZEEWOLDE — Woensdag 18 maart klonken ze voor het eerst: de ‘Klokken van Hoop en Troost’. Het initiatief ontstond in de Paradijskerk in Rotterdam, en in amper twee weken tijd hebben zich meer dan 700 klokkentorens aangesloten bij de wekelijkse ‘luiding’, als teken van hoop en troost voor alle mensen, als signaal dat we samen respect hebben voor al die hulpverleners die zich dag aan dag inzetten voor de gezondheid van medemensen. Wie thuis is en de klokken hoort luiden kan een kaars voor het raam of een lantaarn voor de deur zetten, als teken van verbondenheid met elkaar.

Al eeuwen luiden klokken als communicatiemiddel. Ze roepen niet alleen op tot gebed, maar vertellen de inwoners ook met hoge of juist sonore klanken en zonder woorden wat er aan de hand is in stad of dorp. Uiteraard klinken de luidklokken uitbundig als er feest is, diep en triest als er rouw is. Daarnaast was er bijvoorbeeld de ‘papklok’, die in de middeleeuwen aangaf dat de stadspoorten dichtgingen en het etenstijd was, en de ‘waakklok’, die luidde als er brand was. Ook in deze tijd, waarin zo veel mensen behoefte hebben aan tekenen van hoop en uitkomst, waarin mensen van allerlei generaties (tijdelijk) sociaal geïsoleerd raken, zijn het de torens, klokkenstoelen en kerken die een oproep van hoop kunnen doen door de luidklok te doen klinken. Dat was de gedachtegang achter het Rotterdamse initiatief, dat inmiddels in de meest letterlijke zin van het woord doorklinkt in het hele land.

Toen het initiatief van start ging waren de overheidsmaatregelen van kracht tot en met 6 april 2020. Er is toen in eerste instantie voor gekozen om drie woensdagen in de periode tot 6 april een klokluiding te houden als teken van hoop en troost, en daarna te kijken hoe de overheid de maatregelen zou verscherpen óf zou opheffen. Inmiddels zijn de maatregelen verlengd tot 1 juni. Sindsdien is bij de organisatoren van verschillende kanten het verzoek neergelegd of de actie verlengd zou kunnen worden. Ze laten weten: “We hebben met veel groepen gesproken en hebben het volgende besloten: we verlengen de actie ‘Klokken van Hoop en Troost’ in ieder geval tot eind april. We roepen alle deelnemers op om zich aan te sluiten bij de luiding op alle april-woensdagen, tussen 19.00 en 19.15 uur.” Twee Zeewolder ‘bezitters’ van klokkentorens ondersteunen de luid-actie van harte. De komende woensdagen zullen daarom de luidklokken van Kerkcentrum Open Haven en De Schuilhof een kwartier lang te horen zijn. Krachtig, eendrachtig, solidair.

Klokken zijn boodschappers. Klokgelui is een krachtig signaal ván de samenleving, náár de samenleving, zolang we vertellen waarom die klokken geluid worden; alleen dan kan het initiatief breed gedragen worden dóór die samenleving. Klokken luiden immers voor allen die getroffen worden door het coronavirus, ook voor de medemens die ernstig beperkt wordt in sociale contacten. Samengevat: we luiden de klokken als hoopvol teken dat we samen de coronacrisis kunnen doorstaan en dat we hoopvol durven uitzien naar betere tijden voor ons allemaal. We luiden de klokken als troostvol geluid voor allen die rouwen om slachtoffers van het coronavirus en voor allen die het lastig vinden om thuis deze weken door te komen. We luiden de klokken als boodschap aan alle werkers in vitale beroepen: we waarderen hun inzet en zijn dankbaar voor wat zij voor ons land betekenen. ‘Uitluiden’ doen klokken ook: dat Covid-19 maar gauw geschiedenis mag zijn…