Serkan en Emine vinden in Zeewolde rust en warmte terug
· leestijd 1 minuut Algemeen InstagramZEEWOLDE – Serkan en Emine Esen vertelden zondagmiddag in De Verbeelding op indringende wijze hoe de couppoging uit 2016 hun leven in Turkije op de kop had gezet en hoe zij uiteindelijk de keuze moesten maken elders een nieuw bestaan op te bouwen. Met een tafel vol Turkse gerechten bedankten zij zondag de families die hen zo gastvrij hadden opgevangen en in de persoon van burgemeester Gerrit Jan Gorter de gehele Zeewolder gemeenschap.
Succesvol en gelukkig
Serkan en Emine Esen wonen momenteel met hun zoontje Omur op het azc aan de Bosruiterweg in afwachting van het besluit of zij in aanmerking komen voor een verblijfsvergunning. Zij hadden tien jaar geleden nooit gedacht dat dit ooit nodig zou worden. De twee waren succesvol in hun werk en gelukkig met elkaar in Turkije. Zo was Emine werkzaam bij een grote bank. Ze stond bekend om haar nauwgezetheid en nauwkeurigheid in financiële regelgeving. Daarbij was ze gespecialiseerd in financieel toezicht. Serkan diende zijn land als expert bij het ministerie van Jeugd en sport. Hij droeg bij aan de groei van jonge generaties, waarbij hij sport inzette als middel. In totaal was hij betrokken bij zo’n vijftig projecten die stuk voor stuk dienden maatschappelijke problemen helpen op te lossen. De aan Fethullah Gülen toegeschreven mislukte staatsgreep van 15 juli 2016 zorgde voor een ruwe ommekeer in het tot dan toe zo gelukkige leven van Serkan en Emine. De twee werden ervan beschuldigd aan de ‘verkeerde kant’ te hebben gestaan en ontslagen uit al hun functies. Verder werden hun diploma’s (Serkan had een master en een PhD afgerond en Emine eveneens twee universitaire studies) ongeldig verklaard. Toch krabbelde het stel nog weer overeind. Emine klom op tot manager van het grootste cryptobedrijf van Turkije en Serkan werd vastgoedexpert. Het heersende regime keek echter mee en beperkte de twee steeds meer in hun vrijheid.
Gastvrij ontvangen
De beslissing te vluchten was een heel moeilijke, maar de twee zagen op het laatst geen andere mogelijkheid. Serkan en Emine hervonden in Nederland de rust en warmte die ze in hun thuisland waren kwijtgeraakt. Op het azc in Zeewolde waren er mensen als Karin Broeders (COA) en stellen als Ruud en Nel en Ab en Ingrid, die de familie leerde om zich de Nederlandse taal en de cultuur eigen te maken. Serkan en Emine vonden dat ‘heel Zeewolde’ gastvrij was geweest, reden waarom ze zondagmiddag zorgden voor een bedankfeestje in De Verbeelding. Bloemen waren er voor de burgemeester en de opvangfamilies en daarna stonden er voor alle gasten uit Zeewolde lekkere Turkse gerechten en hapjes klaar.
