Afbeelding
Foto: Zeewolde Actueel

Eigen museum

· leestijd 1 minuut Bij de les

“Ooit gehoord van Paula Modersohn Becker?”, vraag ik. Manlief en ik zitten met zes pubers om tafel aan de thee met zelfgebakken muffins. Wel erg kleine muffins. Laat pubers iets bakken, dan gaat de helft van ‘t beslag al in die monden voor het de oven in gaat.

“Nee mam, Paula kennen we niet. Oude schoolvriendin van je?”, reageert m’n dochter genietend van haar derde muffin.

“Nee, die Paula was een kunstenares, geboren in 1876.” Ze kijken me aan. ‘k geloof niet dat ‘t ze wat boeit.

Ik heb zo’n leuk tijdschrift. Over mensen met een passie. Dus ik ga stug door: “Zij was de eerste vrouwelijke schilderes die zichzelf naakt schilderde.” Kijk, nu heb ik de aandacht van de pubers en het commentaar is niet van de lucht.

“Luister”, zeg ik, en ik vertel dat Paula op 1 januari 1900 naar Parijs reist. Wat zal ze opgewonden zijn geweest, zo’n jonge meid, in een nieuwe eeuw. Wat een lef. Ze gaat naar de schilderschool in Berlijn en in Parijs. Bijzonder voor een meisje. “Het leven is een sappige appel”, schrijft ze in haar dagboek. Ze werkt en werkt. Ze maakt portretten en stillevens. En schildert zichzelf dus ook vaak naakt. Niet per sé mooi, maar om de stemming uit te drukken. Op haar 31e bevalt ze van een dochtertje, en sterft ze.

M’n toehoorders kijken me aan of er nog wat komt. “En tien jaar later is zij de eerste vrouwelijke kunstenaar die een eigen museum krijgt, in Bremen.”

“Ja, da’s wel vet”, zegt een van de meiden, “dat wil ik ook wel.”
“Ah, jij kan helemaal niet schilderen”, lacht de ander. En al giebelend verdwijnen de pubers weer naar boven.

Als ‘s avonds iedereen vertrokken is, kom ik dochterlief een nachtzoen brengen. Haar kamer is een bende. Snoeppapiertjes, mokken, sokken, een tak, verf, soep in een pannetje, koekjes, stukken schuimrubber, een barbiebeen, kaarsvet.

Net als ik wil mopperen zegt ze met een smile: “mam, je moet omdenken, dit is een creatieve uitspatting en over tien jaar ligt ook dit als kunst in een museum.”

Grrrr.

Ik vertel ze nooit meer een leuk verhaal!