Aad van Schie (bijna 80) draagt stokje over bij AKZ

ZEEWOLDE – Na 22 jaar stopt Aad van Schie bij de Arme Kant van Zeewolde (AKZ). Op 20 december wordt hij 80, een mooi moment om te erkennen dat het goed geweest is.

Diaconie

Aad van Schie groeide op in het Zuid-Hollandse Schipluiden. In 1963 kreeg hij de kans een veebedrijf over te nemen in de Krimpenerwaard. Hij en zijn vrouw Atie kregen zes kinderen, vijf dochters en een zoon. In 1985 solliciteerden de Van Schies met succes naar een (melkvee)bedrijf in Zuidelijk-Flevoland. De boerderij aan de Nekkeveldweg (‘Eemhoeve’) runde Aad in maatschap met zijn zoon Cor. Van Schie jr. ging in 2006 zelfstandig verder. Intussen waren Aad en Atie in 2001 naar het dorp verhuisd. Daar lagen allerlei nieuwe uitdagingen. “Ik zat in de diaconie van de Protestantse Gemeente”, begint Aad het volgende hoofdstuk uit zijn levensverhaal. “In mijn vierde en laatste jaar kwam diaconaal consulent Geesje Werkman naar Zeewolde. Ze wist alles over het aanvragen van uitkeringen. In die tijd moest je vaak nogal wat geduld hebben om die daadwerkelijk te krijgen. Geesje moedigde ons aan mensen die om hulp aanklopten mee te nemen naar de Sociale Dienst. Daar merkten we dat het echt wel scheelde dat een derde partij meedacht. We kregen meer voor elkaar! Zo werd de AKZ opgericht en raakte ik erbij betrokken.” De tijd van Aad bij de diaconie zat erop in 1998, die bij de AKZ begon. “We werden een aparte stichting. Onze belangrijkste taak was het adviseren van mensen die op een of andere manier waren aangewezen op Sociale Zaken. We gingen regelmatig met mensen mee naar de gemeente. Ook organiseerden we open avonden, waarbij we uitlegden hoe allerlei voorzieningen werkten.” In later tijd kwam er steeds meer contact met de Maatschappelijke Dienst Flevoland (MDF). “Het gebeurt nogal eens dat de MDF ons belt voor acute zorg om erger te voorkomen. Wij hebben altijd geld in kas, de MDF niet. Zo kunnen we bijvoorbeeld voorkomen dat iemand uit huis wordt gezet of afgesloten wordt van voorzieningen. Of dat we voor mensen een maand huur betalen om niet verder in de problemen te raken. Als je een uitkering nodig hebt, geen reserves hebt en zes weken moet wachten op werk, heb je immers toch echt een probleem.” De AKZ moet het hebben van giften van scholen, kerken, Rotary, Lions en particulieren. “Zo kregen we regelmatig een cheque via bijvoorbeeld de Haringparty van de Lionsclub of de Nieuwjaarsduik van de Rotaryclub. Toen wij het goede doel waren, zei ik tegen mijn compagnon Ton van Maarseveen dat wijzelf eigenlijk ook mee moesten doen met de duik. Dat heb ik intussen vier keer gedaan. Kinderen en kleinkinderen konden niet achterblijven. Die hadden zoiets van: als die oude man het kan… Ach, het was Nieuwjaarsdag en een mooie gelegenheid na afloop bij ons thuis een borreltje te halen.”

Onvermoeibaar

Als je je 22 jaar onvermoeibaar in blijft zetten voor je medemens, dan moet er iets zijn wat je drijft… De tranen springen Aads ogen. “Atie en ik hebben zes kinderen. Wij hebben het heel goed met elkaar. Het heeft ons altijd meegezeten. Daar ben ik dankbaar voor. Als ik dan andere mensen tegenkom die het níet meezit, doet me dat wat. Met geld en goederen is het mogelijk anderen te helpen en samen iets te bereiken.” Veel Zeewoldenaren denken bij AKZ onmiddellijk aan Aad van Schie en omgekeerd is dat waarschijnlijk eveneens het geval. Met grote regelmaat wordt de krasse senior nog steeds gebeld voor het aanbieden van spullen. “Onlangs nog werd ons een koelvriescombinatie aangeboden. Gelukkig hebben we opslagruimte op het Planetenveld. We blijven hard nodig. De afgelopen week was er in de Polderwijk een vrouw die problemen had met haar uitkering. Ze had geen geld voor boodschappen en haar wasmachine was kapot. We hebben haar vijftig euro voor de boodschappen gegeven en voor vijftig euro konden we bij de Basisz tevens een tweedehands wasmachine kopen. Voor honderd euro kon de vrouw zodoende toch weer even vooruit.”

Rustiger aan

Op 20 december wordt Aad 80. “Ik moet een keer stoppen”, zegt hij met trillende stem. “Ik wil niet doorgaan tot ik er bij neerval. De nieuwe voorzitter, Wim van de Koppel, zei dat hij me vast nog weleens nodig zou hebben, hahaha! Weet je, naast zes kinderen hebben we veertien kleinkinderen en twee achterkleinkinderen. Het wordt tijd om het wat rustiger aan te doen. Natuurlijk ga ik niet ineens niets meer doen. Ik ben nog vrijwilliger bij de MMM-boerderij, dat hou ik nog even aan.”