Ik heb een positieve test
· leestijd 1 minuut Bij de lesDinsdag is een lange dag. Veel lessen. Veel leerlingen. Dicht op elkaar in de gangen. Met weer een heel aantal besmettingen in havo 4 en klas 1. Ook in mijn klassen. In de praktijklessen lopen ze vaak te dicht bij mij. Niet met opzet. Maar het voelt niet fijn. Ik wil ‘t niet krijgen.
Waardeloos vind ik ‘t dat wij nog één dag moeten lesgeven terwijl de winkels vandaag wel dicht moeten.
Die nacht word ik wakker. Nat van het zweet en een keel als schuurpapier. Ik voel het: koorts. Van slapen komt niet veel. “Zou ik het nu ook hebben. Het gevreesde ‘het’.”.
‘s Morgens bel ik naar school en krijg een testlocatie. Ook ik mag geloven aan het peuterende wattenstokje. Ik zit nog met m’n koorts-lijf op de terugweg in de auto als een vriendelijke dame me belt: “Uw test is positief”. Ik parkeer snel de auto op een P langs de dijk. Ze wil nog wat gegevens.
Opeens moet ik huilen.
Van boosheid; omdat ik zo vaak heb geroepen dat het als docent niet safe voelde.
Van angst; omdat dat stomme virus waar de hele wereld over praat, nu ook in mijn lijf zit en ik niet weet wat het de komende dagen gaat uitrichten.
Van narigheid; omdat ik me gewoon belabberd voel. En omdat m’n hele gezin nu in quarantaine moet.
En gewoon even van zelfmedelijden.
Thuis stuurt m’n kortdate zoon me naar boven: “Zo mam, in bed, en graag een week niet van je kamer af zodat je ons niet besmet”.
Ik krijg telefoon van de GGD en bel de mensen die ik mogelijk besmet heb.
Ik heb koorts. Geen smaak. Kortademig. En de spieren in m’n benen doen pijn, een brandend rotgevoel. En moe. Zo moe.
M’n man zet het eten achter de deur. Lieve vriendinnen doen de boodschappen voor ons gezin, want de bezorgservice zat vol. Een kerststukje, een cake en ander liefs wordt voor de deur gezet. Ik app wat met collega’s, want er zijn er nog een heel stel besmet.
Vandaag, zondag, heb ik een rotdag. Ik ben benauwd. Dat is wat ik nou niet hoopte. Het maakt me angstig, hier alleen op m’n slaapkamer. Blijft het hierbij of wordt ‘t erger? Nooit, nooit wil ik meer horen dat corona overheidsgezeur is.
M’n column moet verzonden, volgende week meer. Ik wens jullie goede kerstdagen. Gezond en wel??.
