Afbeelding
Eigen foto

Een box in het plafond

· leestijd 1 minuut Bij de les

Al gierend komen ze binnen. Een sfeer van lol vult het lokaal. 

“Wat is hier zo grappig?”, vraag ik een stel meiden.

“Oh mevrouw, moet u horen”, beginnen ze. “Nee, joh, niks zeggen”, zeggen er een paar “kunnen we ‘t bij haar ook een keer doen.”

Maar de meiden vertellen toch door.

Over het uur hiervoor. Dat ze een klein geluidsboxje bovenop de platen in het plafond hadden verstopt. Zo’n plafond met losliggende vierkante platen die je zo kunt optillen. Voorin het lokaal.

Dat boxje werkt op bluetooth, dus die zet je op afstand aan. De docente was begonnen met lesgeven. En één van de jongens achterin zette met zijn mobiel zachtjes de muziek aan. De docente keek verstoord om zich heen, prutste wat aan het geluid van haar smartboard. Checkte haar laptop. En iPad. Maar kreeg het geluid niet uit. 

De jongen deed de muziek uit. En de docente startte haar les weer op. Totdat de muziek weer begon. Nu iets harder. Ze snapte er niks van. En belde iemand van ICT. Maar net voordat die binnenkwam ging de muziek weer uit. Ook hij prutste even aan het smartboard, maar hoorde niks. 

Hij weer weg. Muziek weer aan. Zo ging het de hele les door. 

M’n klas ligt weer dubbel. “Kijk mevrouw, weet u wat zo grappig is. Het boxje staat er nog, en ik denk dat het bereik hier nog prima is. Dus nu heeft ze muziek”, hij klikt op zijn telefoon. “En nu”, hij klikt weer, “is het weer stil bij haar.”

Ik vind het wel een goede grap. Maar vind ook wel dat het nu klaar moet zijn. “Bij wie doen jullie dit?”, vraag ik, wel benieuwd welke docent ze te grazen hebben genomen. Maar ik kom amper boven het gejoel uit. De jongen met de telefoon blijft de klas verderop met zijn muziek verrassen en dat vinden ze nog steeds heel hilarisch. 

Ik besluit hier een einde aan te maken en roep dat ik het stil wil hebben. Ik vraag de jongen om zijn telefoon die hij me braaf komt brengen. Net als ik ze aan het werk heb slingert de conciërge met streng gezicht de deur open. 

Dat belooft niet veel goeds. 

Want in zijn hand: ja hoor: en klein zwart boxje.