Afbeelding
Eigen foto

Met m’n hele klas in een vliegtuig

· leestijd 1 minuut Bij de les

Het zal je maar gebeuren; dat je een prijs wint met je klas en mag gaan vliegen!

Eigenlijk wonnen we die prijs anderhalf jaar geleden al. Maar door de corona werd ons tripje uitgesteld.

M’n oude brugklassers waren intussen geen bruggers meer, maar uit de kluiten gewassen derdeklassers. Tijdens die eerste lockdown had ik een bijzondere band met hen gekregen, daardoor voelde t meteen weer vertrouwd om met dit leuke stel op pad te gaan. Met nog een stel leuke collega’s zaten we al vroeg in de bus naar Schiphol. 

Ontvangen in een Vip-ruimte, met bobo’s om ons heen met hun eigen vliegtuigen die vlak voor ons opstegen. Naar de wc waar Maxima ook op plast voordat ze de lucht in gaat. De leerlingen hadden lol. Het leek wel een schoolreisje. 

En toen mochten wij. 

Een heuse Dakota stond voor ons klaar. Een historisch vliegtuig dat vloog in de Tweede Wereld Oorlog. 

We werden in twee groepen verdeeld.

En terwijl we keken hoe de eerste groep opsteeg, kroop bij mij de knoop in mijn maag omhoog. 

Ik ben blijkbaar niet zo’n held als het om oude vliegtuigen gaat. Ik hou niet van achtbanen en gewiebel. En dit gevaarte komt zelfs los van z’n baan en wiebelt op grote hoogte behoorlijk. 

Groep 1 daalt. Wij zijn aan de beurt. Ik vraag om me heen of iedereen wel mee durft. In de hoop dat ik aan de grond op 1 moet blijven passen. Maar mijn over-enthousiaste collega roept er dwars overheen dat iedereen mee wil. 

Even later zweven we, met veel geronk en gewiebel over een adembenemend stukje Nederland. Strakblauwe hemel en genietend van het uitzicht. Gillend bij elk turbulentie-moment. 

“Dit is nog leuker dan de Efteling”’, blèrt er één in m’n oor.

Naast me zit een leerling die het ook wel spannend vindt; een goed excuus om even hard in haar hand te knijpen als zij in de mijne.

Ik stel me voor hoe soldaten in de oorlog hierin gezeten hebben. Wat een verhalen liggen er verborgen in deze kist.

Dit uitje wordt niet snel vergeten!