Echtpaar de Wit – van Burkom 60 jaar getrouwd
· leestijd 1 minuut GemeenteZEEWOLDE – Woensdag 27 oktober was het precies 60 jaar geleden dat Henk de Wit en Carla de Wit – van Burkom elkaar op het gemeentehuis van De Bilt het jawoord gaven. Voor standvastige Zeewoldenaren en een honkvaste burgemeester is zo’n jubileum het feest der herkenning, “want zat ik hier tien jaar geleden niet ook al..? Ik herken de vleugel, daar in de hoek!” Saillant detail: die glanzend zwarte vleugel in de hoek van de woonkamer van huize de Wit was uiteindelijk de reden van hun verhuizing naar Zeewolde.
Henk en Carla leerden elkaar kennen in Hilversum, om precies te zijn in de radiostudio’s van de NRU, ofwel de Nederlandse Radio Unie, later NOS. Henk was daar werkzaam als technicus, Carla als technisch assistente en later als nieuwslezeres en omroepster. Dat leven en werken in omroepland, ze kunnen er beide smakelijk over vertellen, niet in de laatste plaats omdat het werk met zich meebracht “dat je in contact kwam met beroemde, soms zelfs wereldberoemde musici.” Toch leuk als je kunt vertellen dat Tina Turner in eigen persoon “even in de wagen een tape kwam afluisteren…”
Burgemeester Gerrit Jan Gorter ging, na de gemeentelijke plichtpleging van hartelijke felicitaties en een bloemetje, geanimeerd mee in het gesprek. Waarom werd het Zeewolde, 30 jaar geleden alweer? “Tja”, vertelt Henk geamuseerd, “waar laat je zo’n vleugel? Je wilt ‘m niet missen, we waren klein behuisd, en zochten iets groters, met ruimte voor de vleugel. Iets geschikts in het Gooi, dat lag buiten budget, en zo werd het Zeewolde.” En Carla vult aan: “Op tekening gekocht, want het moest allemaal nog komen. Maar nooit spijt van gehad!”
Carla en Henk hebben twee dochters en schoonzoons, en een inmiddels studerende kleinzoon. Op respectievelijk 85- en 90-jarige leeftijd doen ze het rustig aan, vooral na tijdelijk fysiek ongemak dat Henk overkwam. “Maar mét pacemaker doet ie het weer geweldig”, lacht Carla, “en daarom is het vandaag eigenlijk dubbel feest!” Hun liefde voor de muziek is blijvend, en dat uitte zich in de achter hen liggende jaren onder meer in actieve betrokkenheid bij de Stichting Randmeerconcerten. “Zelf spelen gaat niet meer”, besluit Henk, “maar luisteren, dat gaat nog prima!”
