Afval
· leestijd 1 minuut Bij de lesHopla, zo uit het raam gemikt.
Ik heb drie stoere leerlingen in mijn auto. We moeten een paar zware dingen ophalen bij een plaatselijke ondernemer. Dan doe ik met liefde een beroep op het sterke geslacht en prijs hen dan om hun kracht. Daar gaan ze namelijk nog beter van helpen. Heel gedwee huppel ik er achteraan en voorzie de heren van instructies. Werkt prima.
Het is net na de middagpauze en blijkbaar hadden twee van de drie een plotselinge aanval van honger gehad. Want ze komen met een patatje oorlog en milkshake de auto in.
“Lunchpakketje vergeten?”, vraag ik. Nee, schudt de ene. “Zat pindakaas op m’n brood, jak.” “Smeer je ’t niet zelf?”, vraag ik. “Jawel”, zegt hij met volle mond.
Laat maar. Puberlogica.
We kletsen wat.
Opeens doet de jongen naast me zijn raampje open en mikt zijn zak met afval uit het raam.
“Wat doe je nou?!”, gil ik.
“Ach, da’s papier. Dat vergaat wel weer.”
Ik word boos en tier over het milieu, over zooi en plastic. “En wie moet jouw bende opruimen?”
Nou, daar moet ik niet zo moeilijk over doen. Als niemand iets weggooit, ontnemen we de opruimers hun baan, en zijn zij werkloos. Hij grijnst naar me.
Ik kook vanbinnen.
We zijn inmiddels op de plek van bestemming. De jongens doen hun best, slepen alle spullen mijn auto in. Ik loop even naar de meneer van het bedrijf: “Heeft u een vuilniszak voor me?” Die heeft hij. Ik moffel ‘m in m’n jaszak en ga weer achter het stuur.
Als we op de plek komen waar hij zijn afval uit het raam gooide zet ik de auto aan de kant. “Kom eens kijken”, zeg ik terwijl ze alle drie wat aarzelend de auto uitstappen. Als we vlakbij zijn troep zijn, pak ik de vuilniszak. “En nu opruimen”, sommeer ik hem.
Ai. Dit is een dilemma. Dan ga je af voor je vrienden. Die staan erbij te lachen.
Ik loop inmiddels naar de auto. “Opruimen of lopen. En da’s een heel eind”, zeg ik tegen hen.
Ik zie ‘m twijfelen. “Doe nou maar”, zegt de ene, “ze meent het.” Ik start de auto. “Alles”, zeg ik vals als ik zie dat hij alleen zijn milkshakebeker pakt. Even later zitten ze weer in m’n auto.
De kramp van het groene wetticisme benauwt me soms wat. Maar je afval uit het raam dumpen, dat kan echt niet.
