Bakkersechtpaar Kortleve – Okkema 50 jaar getrouwd
· leestijd 1 minuut GemeenteZEEWOLDE – Alweer zestien jaar geleden deden Kees Kortleve en Siebreg Kortleve – Okkema hun bakkerij en bakkerswinkel aan de Torenstraat over aan hun opvolgers, maar de herinneringen aan hun ondernemerstijd in Zeewolde liggen nog vers in het geheugen. Bij henzelf, maar ook bij hun toenmalige klantenkring. Woensdag 10 november waren ze vijftig jaar getrouwd, en dat ging niet onopgemerkt voorbij. Het feest was die dag al vroeg gaande, in huize Kortleve…
Kees en Siebreg hebben twee zoons en een dochter met aanhang, en zeven kleinkinderen. Het hele gezelschap had voor de gelegenheid “even vrij” genomen om ouders en grootouders te komen feliciteren, en dat was een hele verrassing. “Overval!”, werd veelbetekenend gefluisterd. Verbaasde en blije gezichten toen bleek dat zelfs een heuse bruidstaart was meegebracht. “Ik heb er heel veel op m’n geweten”, grapte Kees, “maar deze dus niet!” Toen de rust enigszins was weergekeerd was het de beurt aan Burgemeester Gerrit Jan Gorter om namens de gemeente geluk te wensen en een kleurig bloemetje te overhandigen. De beroemde Kortleve-appelbollen smaakten er uitstekend bij.
Kees en Siebreg leerden elkaar kennen in Zwitserland, in kringen van de Ned. Chr. Reisvereniging, waar Siebreg toen werkzaam was. Ze trouwden in het Friese Heerenveen, haar geboortegrond. In Bunnik, waar Kees werkzaam was in de bakkerij van zijn ouders, was geen mogelijkheid om uit te breiden of zelfstandig verder te ondernemen. Ze kwamen door de destijds beruchte ballotage van de Rijksdienst voor de IJsselmeerpolders, en mochten gaan bakken in Zeewolde. “Op voorwaarde dat het een winkel én een bakkerij zou worden”, vertelt Kees. En Siebreg gaat verder: “Dat kregen we samen wel voor elkaar, en in ’85 is dat allemaal beklonken.”
Toen ze in mei ’86 in Zeewolde aankwamen was het huis boven de zaak nog niet klaar. “We hebben dus zolang gekampeerd in een caravan, op de plek waar nu het parkeerterrein is. Allemaal zand, en verder niks”, lacht Kees. “Je gelooft het niet!” Na verloop van jaren had geen van de kinderen aspiraties om de zaak over te nemen. “Dat is werken van ’s ochtends vier tot ’s avonds zes uur, en dat moet je wel willen, hè?”, vat Kees het samen. Toch wordt aan de Torenstraat nog steeds vers brood gebakken, door oud-personeel van de oorspronkelijke bakker. Dat stemt hen, genietend van hun pensioen, zichtbaar tevreden.
