Nieuw in de raad (6): Gerard den Bakker (ChristenUnie)

ZEEWOLDE – Na de verkiezingen in maart en de collegevorming daarna werd de gemeenteraad voor zo’n beetje twee-derde ververst. Een aantal nieuwelingen is nog niet voorgesteld in Zeewolde Actueel. Aflevering 6: Gerard den Bakker (ChristenUnie).

Trotse Dordtenaar

Gerard den Bakker (38) komt oorspronkelijk uit Dordrecht. Daar kwam hij al jong in aanraking met politiek. “Mijn ouders spanden zich in voor de RPF, een voorloper van de ChristenUnie”, weet hij nog heel goed. “Mijn moeder was de plaatselijke secretaris en verkiezingsmarkten waren een uitje. Wij mochten als kinderen dan altijd rond het kraampje spelen. En overal lagen thuis pennen en notitieblokjes.”
In 2001 kwam Gerard bij de Landmacht in Ermelo te werken. Daar ontmoette hij in 2004 zijn latere vrouw Kirsten. “Ik ben door de liefde in Zeewolde gekomen, want zij woonde daar al. Kirsten was in ’t Harde gestationeerd, ik in Ermelo en later in Amersfoort, waardoor Zeewolde een heel mooie uitvalsbasis kon worden.” Gerard had als ‘trotse Dordtenaar’ nooit verwacht dat hij verliefd op Zeewolde zou worden. “Maar dat werd ik wél vanwege de rust, de ruimte, de bossen en het water. Al vrij snel had ik er een heel sociaal netwerk opgebouwd. Het is gewoon echt genieten. We zijn al twee keer verhuisd en steeds schoven we een stukje op in de Polderwijk. We wonen er met onze dochters die nu 13 en 11 zijn.”

Tien jaar geleden besloot Gerard de Landmacht vaarwel te zeggen. Hij had er een goede tijd gehad en werd bijvoorbeeld twee keer uitgezonden, één keer naar Irak en één keer naar Afghanistan. “Maar ik merkte dat de structuur m’n loopbaan ging bepalen en ook ging afremmen. Ik had het bijna twaalf jaar volgehouden, maar ik was ambitieus en wilde meer. Toch heb ik nogal moeite om ervan los te komen. Ik denk ook niet dat het mij gaat lukken. Ik was eerst van plan de Veteranendagen nooit te gaan bezoeken, maar de laatste keer ben ik toch gegaan. Het weerzien met veel oud-collega’s deed me goed. Logisch, ik had er immers een toptijd gehad.” Tegenwoordig is Gerard Manager Europe bij een groot pizzaconcern. “Ik doe de Benelux en moet regelmatig naar Denemarken, Duitsland en Frankrijk. Het is een heel afwisselende baan.”

Fundament

Gerard bleef uiteindelijk bij de partij van z’n ouders, hoewel die dan intussen ChristenUnie heette. “Eerst ging ik erop stemmen en later sloot ik me daadwerkelijk aan. Er is misschien nooit één partij waar je het helemaal mee eens bent, maar de ChristenUnie kwam daar wel heel dichtbij voor mij. Door je aan te sluiten bij de partij krijg je kans mee te praten en zelfs invloed te hebben op het verkiezingsprogramma. Vorig jaar deed ik samen met mijn huidige fractiegenoot Femke van Wijk mee met het zogenoemde Proeflokaal. We liepen daarbij mee met zittende raadsleden en leerden wat lokale politiek inhield. We waren gekoppeld aan het toenmalige raadslid Harry Hübbers.”

De naam ChristenUnie begint met het woord christen en dat wil Gerard ook zijn, buiten én binnen de raad. “Het is onderdeel van mijn bestaan en van mijn identiteit. Bij onderwerpen als infrastructuur of economie maakt het misschien niet zoveel verschil, het heeft meer te maken met de basishouding: betrouwbaar zijn, aan een ander denken en elkaar niet loslaten. Marketingtechnisch is ‘ChristenUnie’ wellicht niet altijd niet zo’n handige naam, maar het gaat er ons niet in de eerste plaats om zoveel mogelijk stemmen binnen te halen. Het is het fundament van onze partij en dat is veel belangrijker dan jezelf zo goed mogelijk verkopen.” Gerard snapt best dat niet heel het dorp elke zondag naar de kerk gaat. “Vaak wordt gezegd dat we een beetje het oubollige imago hebben dat we tegen de zondagsopenstelling van winkels zijn, maar dat is ten onrechte. We komen op voor onze eigen achterban, maar kijken verder en weten heel goed wat onze positie is.”

Gerard zit nu een half jaar in de gemeenteraad en hij merkt dat hij het al maar leuker begint te vinden. “Mijn betrokkenheid bij het dorp wordt steeds groter, omdat ik allemaal nieuwe mensen leer kennen en ontdek wat hen bezighoudt. Verder kom ik steeds beter op de hoogte van wat er speelt en daarbij realiseer me dat ik daar wel degelijk invloed op kan hebben. Dat geeft een goed gevoel, al schept het tevens een zekere verantwoordelijkheid. Mijn speciale interessegebieden zijn economie, veiligheid en sport en cultuur. Met veel zaken moeten we concreet aan de slag, maar dat kunnen we niet zonder inwoners en ondernemers.”