Reinier Joustra had vertrouwen nodig om te kunnen voetballen

ZEEWOLDE – Reinier Joustra krijgt zaterdagmiddag 24 juni een speciale afscheidswedstrijd aangeboden door het bestuur van VV Zeewolde. Het huidige eerste elftal zal het opnemen tegen een team dat Joustra zelf mocht samenstellen en dat geheel bestaat uit jongens met wie hij ooit samenspeelde. Een interview met de aanvoerder die altijd voorop ging in de strijd.

Geen clubhopper

Met enkele onderbrekingen speelde Reinier Joustra (37) vanaf seizoen 2005-2006 in het eerste elftal van VV Zeewolde. Daarmee is hij de speler met de langste staat van dienst in de hoofdmacht van de voetbalvereniging. Ook bij de pupillen en junioren kwam hij reeds uit in het hoogste team. Voor hetzelfde geld (hoewel, dat dan waarschijnlijk niet) had hij een carrière gehad bij VVOG. In zijn juniorentijd ging Joustra van de B1 van Zeewolde naar de A1 van de Harderwijker club. Hij bereikte er zelfs het eerste elftal, maar kwam daarbij nauwelijks aan spelen toe. Terugkijkend zegt hij ‘onvoldoende zelfverzekerd’ te zijn geweest om het daar vol te houden. “Achteraf ben ik de uitdaging te snel uit de weg gegaan”, mijmert hij zoveel jaar na dato. “Ik kwam terug met de drive om me te laten zien, ik moest iets rechtzetten. Maar teleurgesteld? Neu…” In later jaren was er wel eens sprake van een andere club, maar daar ging Joustra niet op in. “En dat ging zeker vergezeld van dikke enveloppen, daar lag het niet aan. VVOG is nooit meer langs geweest. Een andere club hoefde voor mij niet, ik wilde geen clubhopper worden. En daarbij, ik had veel gevoel bij Zeewolde.”

Nog fit genoeg

In de loop der jaren werd Joustra twee keer kampioen met Zeewolde. De eerste keer was dat in 2006, toen hij als jong broekie tussen oudere spelers als Rick van der Moolen, Henry Compagner en Anne Jan de Vries kwam te spelen. “Gerrit Jan Heimgartner was trainer, maar kon het seizoen vanwege zijn fysieke gesteldheid niet afmaken. Danny van Lenthe nam toen de honneurs waar en deed dat met succes.” De tweede keer was jaren later, in 2019. Joustra was eigenlijk al gestopt, maar kwam weer terug toen Peter Epe trainer werd. “Ik belde hem en zei dat ik eigenlijk wel weer wilde beginnen. Ik heb een superfijne periode met hem gehad. Ervaren spelers als Ronald Hoek en Jasper van Scherrenburg waren het team eveneens komen versterken.” Joustra kwam in een lastige situatie terecht, toen het contract met Epe niet werd verlengd en de trainer vorig seizoen zelfs niet eens afmaakte. “Ik heb getwijfeld wat ik zou doen. Ik vond voetballen nog superleuk en ik was ook fit genoeg. Ik had ook zeker de drive nog een jaar door te gaan, al zou dat wel het laatste jaar worden. Een kampioenschap of promotie zou daarbij heel mooi zijn geweest. Bij de allereerste kennismaking met de nieuwe trainer Carl Aventurin werd mij echter superduidelijk dat het niet de bedoeling was dat hij met mij ging samenwerken. Ik moest toen een keuze maken en ik heb voor mezelf gekozen. Daarom ben ik november vorig jaar gestopt. Ik vond mijn waardigheid belangrijker dan nog een aantal wedstrijden aan het lijstje toevoegen.” 

Gert en Peter

Bij de wedstrijd op 24 juni (aanvang 13.30 uur) wordt Joustra’s team geleid door zijn twee favoriete trainers. Naast Peter Epe is dat Gert Visscher. “Gert en Peter hebben mij altijd op de juiste wijze weten te prikkelen”, licht het middelpunt van a.s. zaterdagmiddag toe. “Bij hen voelde ik ruimte en respect. Het is voor mij altijd heel belangrijk geweest dat er een zeker vertrouwen was, dat ik een bepaald gevoel had met de jongens die om me heen speelden, maar ook met hen die in de begeleiding zaten. Vanuit dat vertrouwen heb ik altijd het best gerendeerd.”