Afbeelding
Zeewolde Actueel

Balsem voor de ziel

· leestijd 1 minuut Bij de les

Zondagmiddag. Doodstil is het. In de prachtige oude kerk van Wijk bij Duurstede. Dicht op elkaar gepakt zitten we te wachten. Het is er koud, maar m’n meegebrachte dikke sjaal zorgt dat de kippenvel de overhand niet krijgt. Een knappe dirigent heft z’n armen omhoog. En opeens vullen de klanken van het orkest de gewelven van de kerk. Het koor zet in en ik merk dat m’n schouders vanzelf omlaag zakken. De muziek is zo mooi!

Een uur niks. Alleen maar stil zitten en luisteren. Geen mobiel, geen vragen of gepieker.

De kerk straalt rust uit. Deze kerk staat hier al vanaf de 14e eeuw. Hoeveel generaties hebben hier al niet gezeten. Om te trouwen, te luisteren, te huilen, te rouwen. En vandaag om te luisteren naar een concert.

Ik word meegenomen in de sfeer, de geschiedenis van de kerk en de oudheid van de muziek. Buiten komt de regen met bakken uit de lucht. En ik kruip wat dichter tegen m’n vader aan die naast me in de kerkbank zit te luisteren. Hij is lekker warm.

“Miserere in C” van Jan Dismas Zelenka. Dat is wat er klinkt. Hij leefde rond 1700. Er is over hem verder weinig tot niks bekend. Pas sinds de laatste vijftig jaar werd zijn muziek uitgevoerd. Hij moest eens weten dat wij in Wijk vandaag zitten te genieten van zijn knap geschreven muziek. Als hij er vanavond bij zou zijn, denk ik dat hij goedkeurend achter in de kerk zou staan en de dirigent na afloop een compliment zou geven. Om dan ‘s avonds trots z’n bed in te stappen, verwonderd dat er mensen zijn die drie eeuwen later nog steeds naar zijn muziek luisteren.

Als we later naar huis rijden bedenk ik dat ik dat ook wel zou willen. Iets nalaten waar men járen later nog steeds van genieten kan. “Dan mag je wel eens beginnen”, grapt manlief. Maar ‘k zou niet weten waarmee. Schilderen kan ik niet, een gebouw bouwen ook niet, en mijn liedjes houden het nooit drie eeuwen uit.

Gelukkig heb je ook mensen nodig die gewoon stil van dat moois genieten, dan doe ik dat wel. En, neem ik me voor: Laten we dat maar vaker doen!

(Tip: ze hebben daar vaker mooie concerten)