Gehaktbal-loos
· leestijd 1 minuut Bij de lesTijdens de chemo lukte het me niet goed om te eten. De flesjes met koffiemelk-achtige substantie die ik van de diëtiste kreeg om aan te komen, kreeg ik al kokhalzend niet eens weg. Het was zoeken naar wat ik wél weg kreeg.
Maar áls ik dan opeens ergens wel zin in had, dan was de hele familie in rep en roer: “mamma heeft trek!”.
Net als je tijdens de zwangerschap zin kunt hebben in augurken, zo had ik tijdens de chemo opeens zo veel zin in een gehaktbal. Zo’n zelfgemaakte. Manlief repte zich naar de supermarkt en flanste een heerlijke gehaktbal in elkaar. En warempel, die smaakte. En de dagen daarna lukte dat ook. Drie weken lang duurde m’n gehaktbal-liefde.
Vandaag aten we hutspot. Met een gehaktbal. Maar sinds ik klaar ben met de chemo’s eet ik geen vlees meer. Ook geen vleesvervangers. En dat is wel wennen. Want hutspot met niks is een beetje niks.
Net als erwtensoep zonder worst, gourmetten zonder vlees en broodje hamburger zonder hamburger.
Vlees was voor mij altijd de culinaire gangmaker bij een etentje. Na de boterham met hagelslag at ik steevast een boterham met grillworst. Tijdens het koken nam ik een stukje worst. En manlief braadde met kerst een heerlijk stuk wild. Dat smaakpatroon zit er al jaren zo in.
En nu? Ik heb niet opeens een mega opbloeiende liefde voor dieren; het is meer een samenloop van m’n gezondheid, het klimaat en de dieren. Maar de oerdrang naar een gehaktbal zit wel diep. Daarom hebben we plechtig afscheid genomen van m’n carnivore bestaan. We zijn naar de Wok gegaan. Daar heb ik alle soorten vlees nog een keer geproefd.
En toen ik die nacht alles weer uitkotste wist ik het helemaal zeker: dit was het dan.
Ik weet niet of ik zonder dat ik kanker kreeg, deze keuze ook zo resoluut had gemaakt. Ik heb respect voor principiële mensen die zonder moeite de knop omzetten. Maar, ik kan niet anders zeggen: het voelt goed. Heel goed.
Al moet ik nog eens goed nadenken over die kale hutspot. ‘Geitenkaas en noten erbij’ lees ik op smulweb. Dat klinkt nog niet echt als ‘smullen’. Maar beter iets dan niks.
