Afbeelding
Foto: Zeewolde Actueel

Vakantie in de regen

· leestijd 1 minuut Bij de les

Het is al een maand lente, maar aan het weer is dat nog niet zo te merken. “Dus”, zo hoor ik op het NOS-journaal; “boeken Nederlanders massaal een last-minute naar de zon deze meivakantie.” Ach ja, als het te duur is om de kachel aan te zetten, boek je toch een vliegvakantie.

Ook ik begin de meivakantie met een tripje. Met vriendinnen. Nee, geen last-minute naar de zon. We gaan een weekendje naar een knusse stacaravan in de Achterhoek.

Op de camping ontdek ik tenten. Mét bewoners! Kampeerders die het aandurven om met 5 graden, én onweer, in hun slaapzak te kruipen.

Met ontzag kijk ik naar de die-hard-kampeerder. Van die mensen die alles bij zich hebben wat ik altijd vergeet als ik kampeer. Die met een blij gezicht op gestippelde laarzen onder hun paraplu door de modder naar het washok lopen om hun tanden te poetsen. Ik moet er niet aan dénken om daarvoor de regen te trotseren, ik zou kauwgom kauwen om mezelf wat fris te laten lijken.

Dat soort mensen roepen na zo’n stortbui glunderend “het is droog, we gaan lekker buiten eten.” Met een droge theedoek (dat die überhaupt nog droog is) maken zij de stoelen droog en gaan daadwerkelijk buiten lunchen in hun outdoor-trui. Ik krijg kippenvel als ik naar hen kijk, vanachter het raampje van onze warme caravan.

Opeens zie ik een klein jongetje. Een kamperend jongetje. Met een emmertje schept hij water uit de plassen. Dat giet hij in een knalrood gietertje. De helft stroomt erover, maar dat geeft niet, want alles is toch al nat. Hij geeft de al-verzopen bloemetjes water. Alle tulpen krijgen een extra plens water. Als zijn gietertje leeg is, vult hij zijn emmer weer in een plas. Het deert hem niet dat het regent. En zijn moeder sommeert hem niet binnen te komen. Zij heeft in haar georganiseerde tent vást een waterdichte tas met nog vijf setjes droge kleren voor hem.

Het jochie geniet. Niet minder dan zijn leeftijdgenootjes op de last-minute-in-de-zon.

Ik geniet van het schouwspel. En mijn gemopper op de regen verdwijnt.

Hoewel ik later die dag, vanonder m’n regenponcho, op de fiets, wel weer erg verlang naar zo’n heerlijk warm, zonovergoten oord.