Zwaaien en groeten
· leestijd 1 minuut Bij de lesIk kreeg deze week een filmpje doorgestuurd. (‘Elderly Woman Waves at Students Every Day’). Daarin zie je een oude dame voor haar raam zitten. Eenzaam.
Haar huisje ligt op de route naar een school. De leerlingen die elke dag langs haar huis lopen gaan naar haar zwaaien. Maar dan verandert er iets. Twee keer per dag zwaaien ze: op de heen- en hun terugweg. En zij zwaait terug, genietend van de leerlingen. De vrouw wordt blij van de aandacht. Momenten om naar uit te kijken.
Toen ik het filmpje bekeek, moest ik denken aan een moment even geleden. Een leerling uit één van mijn klassen is ziek. Ongeneselijk. Een medeleerling kwam op het idee om een lied voor hem te maken. Als verrassing. Om hem te laten weten dat ze hem niet vergaten. Dat deden ze. Ze schreven teksten en we voegden het samen tot een mooi nummer.
Ik merkte dat het hen goed deed om hier samen aan te werken en hun eigen emoties te verwoorden. Vol herinneringen aan momenten met hun zieke klasgenoot.
We namen het nummer op. En waren van plan om hem dan te appen met de link naar het nummer zodat hij het kon beluisteren. Maar toen zei één van de leerlingen: “waarom brengen we het nummer niet? Dan zingen we het als verrassing voor zijn huis, en geven hem daarna de link zodat hij het later nog zo vaak als hij wil kan terugluisteren.”
Zijn moeder werd bij het plan betrokken. Ze vond het een pracht-idee.
Met vier gitaren en dertig leerlingen en twee docenten gingen we naar zijn huis. Fietsen om de hoek. Zachtjes richting voordeur. We zongen de longen uit ons lijf toen het smalle, witte hoofd van de jongen voor het open raam stond.
Wat een impact op iedereen toen we merkten dat het hem zo goed deed.
Deze dagen praten we over goede voornemens. Nou, ik weet er één.
Nee, we hoeven echt niet allemaal liedjes te zingen onder ramen (hoewel dat best leuk is). Maar zomaar even iemand groeten en zwaaien; dat moet lukken toch!
Die vrouw voor je in de rij, de bejaarde achter het raam, de jongere op het bankje of dat kindje achterop de fiets.
En dat Zeewolde dan bekend wordt als “dat dorp waar de mensen zo vriendelijk zijn voor elkaar”.
