Laatste dag voor de kerstvakantie
· leestijd 1 minuut Bij de les“Kom”, zei ik tegen mijn klas, “we doen een kerstontbijt op school.”
Toen ze hoorden dat de wiskundeles dan niet door ging en het gewoon onder schooltijd was, waren ze er wel voor te porren.
Ik was deze laatste schooldag vroeg naar school gegaan om het lokaal gezellig te maken. Kaarsjes aan, tafels dekken, thee zetten. Daarna druppelden ze binnen. Beetje onwennig; want het is niet heel chill om bij een kerstontbijt erg enthousiast te doen.
Iedereen had wat lekkers meegenomen en zette dit op een lange tafel. Ik had in de groepsapp aangegeven dat het leuk zou zijn als ze er echt even werk van zouden maken. Graag wat zelf bakken, beetje origineel versieren. Geen zakken chips dus.
Wat werd ik blij van deze maaltijd! Heerlijke zelfgebakken creaties zorgden dat het lokaal lekker rook. De aanstekelijke gezelligheid zorgde voor een fijne sfeer. Ik zag blije pubers die genoten van zoiets simpels als een ontbijtje op school. Als mentor weet ik dat in sommige thuissituaties weinig te vieren valt. Het even onbezorgde lachen, eten en kletsen duurde maar een uurtje. Maar was een kostbaar moment.
Het volgende uur heb ik een tussenuur. En dat is wel nodig. Want onder “opruimen” verstaan pubers nog altijd iets anders dan ik. Net als ik het lokaal weer aan kant heb komt de volgende klas binnen.
Die hadden vorige week gehoord dat ik met mijn klas zou ontbijten en dat wilden zij ook. Hun eigen mentor was ziek. Of ik dat dan met hen wilde doen.
Ontbijten om half 11 zag ik niet zitten. “We kunnen wel een kerst-high-tea doen”, opperde ik. Dat was echt stom. “Mevrouw, als u drinken regelt dan doen wij wel de frituurpan.”
Zo zat ik die ochtend voor de tweede keer met een klas vol etende leerlingen. En weer genoot ik van hun gesprekken en pret. Al stonk mijn lokaal binnen het kwartier een uur in de wind.
Na nog een mooie gezamenlijke kerstviering kwamen we als personeel bijeen in een restaurant. Met een “proost” werd de vakantie ingeluid en ging de karaoke aan.
Met een broodje in mijn hand luisterde ik naar hard-vals-zingende-collega’s, en bedacht dat ik hier niet echt warme kerstgevoelens van kreeg. Tien minuten later zat ik in de auto naar huis.
Yes, vakantie!
