Jip en Janneke-gedoe
· leestijd 1 minuut Bij de lesIk ging op kraambezoek. De kersverse moeder maakt deel uit van een team waar ik soms voor werk, en namens het team zou ik een cadeautje brengen.
Ik ken haar niet goed, maar zo’n klein mensje bekijken vind ik super. En stiekem hoop ik dat de moeder zegt: “wil je haar even vasthouden?”
Ik scoor een prachtig jurkje en een voorleesboek: Jip en Janneke. Met plaatjes, harde kaft en Takkie-knuffel. Superleuk.
Na een uurtje rijden kom ik bij het kraam-huis. Een roze ooievaar staat in de tuin.
Ik krijg een kop thee en ze vertelt over de bevalling. En dat haar dochtertje nu boven ligt te slapen en haar niet wil storen in haar slaapritme. Helaas voor mij; geen baby om te bekijken, laat staan om vast te houden.
Dan is ‘t cadeautjes-tijd. Ik overhandig haar eerst het boek en de knuffel. Als ze het papier eraf haalt kijkt ze een tijdje naar het boek: “Heb je het bonnetje nog?” Ik schrik: “heb je het al?”
“Nee”, zegt ze: “maar dit soort boeken wil ik niet voorlezen aan mijn kind.” Ze vindt het ouderwets en de rol van man en vrouw wordt heel stereotype bevestigd.
Ik weet niet wat ik moet zeggen en pak het boek aan. “Wil je Takkie wel?”, vraag ik. “Doe maar niet”, zegt ze.
Gelukkig heb ik nog een jurkje, maar bedenk dat het misschien ook wel heel stereotype is om een jurkje aan een meisje te geven.
Als ik vijf minuten later buiten sta, kijk ik weer recht in de ogen van de ooievaar. “Stom rotbeest”, denk ik. “Als Jip en Janneke fout zijn, dan ben jij dat helemaal, en nog roze ook.”
Eenmaal thuis pak ik mijn stukgelezen Jip en Janneke boek uit de kast. Wat heb ik die veel voorgelezen. Avonturen van twee leuke kinderen. En een heerlijke door-pak-moeder die nooit zei: “zeg Jip, wat is de achterliggende gedachte denk je voor het gedrag dat je nu vertoont?” Nee hoor, gewoon lekker nuchter: “Jip, je mag Janneke niet slaan, en als je dat nog een keer doet krijg je zondag geen taart.” En dan gaat Jip timmeren en Janneke helpt moeder.
Al voorlezend kun je het hebben over wat er allemaal is veranderd of nog moet veranderen. Ze maken kennis met het verleden. Boeken moet je niet aanpassen of teruggeven. Gewoon lekker lezen, verwonderen, er over discussiëren of fantaseren.
Nu bedenken wie ik blij kan maken met mijn kraamcadeau.
