Echtpaar Van Elburg – van den Bos 50 jaar getrouwd
· leestijd 1 minuut GemeenteZEEWOLDE — Donderdag 9 juni was het op de kop af 50 jaar geleden dat Frans van Elburg en Ina van Elburg – van den Bos elkaar het jawoord gaven. Burgemeester Gerrit Jan Gorter was er die ochtend al vroeg bij om het paar van harte geluk te wensen en namens de gemeente een fleurig bloemetje aan te bieden, en daarbij ook nog even de groeten van een wederzijdse kennis. Hoe dorps kan het gaan, in Zeewolde…
Het bleef nog even over bloemen gaan want Gorter stak zijn bewondering voor de prachtige tuin van huize Van Elburg niet onder stoelen of banken. “Allemaal Ina’s werk, hoor!”, verduidelijkte Frans, “ik doe er helemaal niks aan.” En met een grijns: “Ik koop alleen maar pinda’s voor de vogeltjes…” Ina en Frans zijn nét niet Zeewoldenaren van het eerste uur te noemen, maar veel scheelt het niet: in 1987 kwamen ze vanuit Barneveld naar Zeewolde. “Al 35 jaar hier dus, en geen seconde spijt! Veel was er in het begin natuurlijk nog niet; we hebben het hele dorp zien komen, allemaal vanuit deze plek. We wonen hier heerlijk!”
Oorspronkelijk komen Ina en Frans uit Noord Holland. Ze leerden elkaar kennen op dansles in Beverwijk. “De dansles viel eerst nog niet samen”, legt Ina uit. “Zijn les was eerder, maar mijn lesuur had te weinig mannen. Zodoende deed Frans er nog maar een lesje bij, en ja, zo is het dus gekomen.” Na hun huwelijk woonden ze eerst in Deventer, waar Frans als beroepsmilitair z’n werk had. Later werd dat werk iets minder plaatsgebonden, “maar centraal in Nederland, dat was wel handig.” Zo werd het Barneveld, en nog later Zeewolde.
Ina en Frans hebben vier kinderen plus een ‘bonusdochter’, en daarbij vier kleindochters. “Gelukkig wonen ze allemaal redelijk dichtbij, en dat is wel fijn”. De jubilarissen zijn inmiddels pensioengerechtigd, maar nog zeer actief. Zingen doen ze allebei graag: Frans bij het Shantykoor Zeewolde, en Ina in het vrouwenkoor ‘Le Madre Cantano’. Verder is Ina vaak in en om De Meermin te vinden, waar ze allerlei vrijwilligerswerk doet. “Ach, een klusje hier en daar, Ina haar tuin, we zingen het wel uit samen”, besluit Frans. Tevreden pensionado’s mag je ze noemen, en dat is geen woord teveel gezegd.
