Samen zingen mag weer, maar…

ZEEWOLDE — Voor wie het graag en veel doet staat samen zingen hoog op de verlanglijst van zaken die we, na de alles verlammende coronatijd, zo snel mogelijk weer willen oppakken. Kamerkoor, popkoor, mannenkoor, kinderkoor, projectkoor, religieus, of helemaal niet, het doet er niet toe uit welke hoek, maar iedereen staat te trappelen van ongeduld. De rem gaat langzaam los… Maar is het wel zo terecht dat samen zingen zo drastisch en niets ontziend in de ban gedaan werd?

De Nederlandse Vereniging van Zangpedagogen (NVZ) overhandigde op 2 juni een brandbrief aan minister van cultuur Ingrid van Engelshoven. Twee zaken waren de vereniging behoorlijk in het verkeerde keelgat geschoten. Ten eerste het feit dat de overheid niet of maar zeer ten dele bij de échte professionals te rade was gegaan ten aanzien van het coronabeleid jegens zingen en samen zingen, en ten tweede dat gemakshalve alle anders-dan-sprekende-geluidmakers over één kam geschoren werden, en prompt te boek stonden als ‘geforceerde stemgebruikers’. “Lariekoek!”, aldus de vereniging. “Hossende hooligans die in een groepsknuffel opgefokt hun strijdliederen loeien, mag je dat, kán je dat onder één noemer laten vallen met beschaafd stemgebruik in de Liedkunst, popsong, jazz, oratorium..? Nee dus.”

Het draait allemaal om het misverstand rond de manier waarop ingeademde lucht door de telkens variërende ruimte tussen de stembanden en vervolgens de keelholte de mond verlaat. Gebeurt dat hoestend en proestend, dan is er sprake van snel opgebouwde druk die explosief vrijkomt, met het alom bekende resultaat: wolken van minuscule, en mógelijk virussen bevattende druppeltjes walmen in het rond, en komen minstens een meter ver. De druk die nodig is voor spreken en ‘gewoon’ zingen is minimaal én beheerst, in vergelijking met nies en hoest: ze komt geleidelijk vrij tijdens het uitspreken van een hele zin of het zingen van een hele regel. Zo bezien (en zó zien de professionals dat) is in een groepje samen uitbundig lachen tijdens de koffiepauze heel wat riskanter dan de koorrepetitie zelf. Waarvan akte, want het is gebleken dat het aan het begin van de corona-uitbraak bij een paar koren juist op die manier gruwelijk misging…

En Zeewolde? ‘Actueel’ deed navraag bij een aantal koren, en ondervond dat het wel of nog even niet oppakken van de draad vooral te maken heeft met de logistieke omstandigheden. Het bestuur van ‘Le Madre Cantano’ bijvoorbeeld liet weten: “De Meermin, waar wij altijd op woensdagochtend repeteren, blijft zeker tot 1 september gesloten. Repetities hebben we voorlopig dus nog niet. Maar we houden contact! Begin juni hebben we de leden nog een presentje gebracht dat door de MMM-boerderij was gemaakt met streekproducten. Zo vergeten we elkaar niet…” Ook het projectkoor dat druk bezig was met de voorbereidingen voor de musical ‘Jona’ moest noodgedwongen alles opschorten. Decorstukken en kleding werden opgeborgen en ieder die een kaart besteld had ontving bericht dat voorlopig moet worden afgezien van de uitvoering. Zelfs de traditionele Kerst Zing-in door het Interkerkelijk Mannenkoor staat op de tocht. Eind augustus zal overleg met de leden plaatsvinden, waarbij de vraag centraal staat “of men repeteren op flinke afstand van elkaar wel ziet zitten.” De leden van Shantykoor missen de repeties naar eigen zeggen "vreselijk". Daarom proberen ze op 15 juli een open lucht-repetitie, om op gepaste afstand de stemmen weer eens los te maken. Het echte werk zien ze niet eerder dan in september weer gebeuren. Popkoor 'Splash' ten slotte is naarstig op zoek naar repetitieruimte waar het mogelijk is de verplichte drie meter afstand te realiseren. Penningmeester Geri Heerschop: "Zodra we iets geschikts gevonden hebben en we mogen weer, dan beginnen we gelijk! Wij missen het samen zingen heel erg." Het ziet er dus naar uit dat het even gaat duren voor het (koor-)verenigingsleven in Zeewolde weer is zoals het was.