Sinterklaas kwam te laat...

Sinterklaas, hoe vaak zou hij intussen al op school zijn aangekomen op 5 december? Tientallen keren waarschijnlijk, misschien wel zolang als de school bestaat. Het draaiboek was eigenlijk elk jaar hetzelfde. De reis vanuit Spanje was wel goed gegaan, maar op het laatste moment ging het toch nog mis.

De Sint verdwaalde, hij was in slaap gevallen, de cadeautjes waren op de verkeerde plek terechtgekomen, z’n Pieten hadden niet goed genavigeerd, hoe dan ook, hij kwam steevast te laat op school. Alle hulpdiensten werden in de loop der jaren al wel een keer ingeschakeld om de kindervriend toch nog enigszins op tijd bij school te laten arriveren. Zo was de politie al eens in het complot betrokken, evenals de brandweer en de ambulance. Natuurlijk werd er ook weleens een boer met een tractor gecharterd. Dat was trouwens niet zo moeilijk te regelen. Boerenkinderen genoeg op school en er zijn drukkere periodes op de boerderij dan begin december, toch? De vijf minuten die Sinterklaas verplicht te laat kwam stonden exact in het draaiboek omschreven. Intussen zongen de kinderen op het schoolplein de bekende liedjes als ‘Zie ginds komt de stoomboot’, ‘Sinterklaas kapoentje’ en ‘Daar wordt aan de deur geklopt’. Meestal was dat wel genoeg, want daar kwam de politieauto of brandweerwagen al met zwaaiende sirenes de hoek van de straat omgescheurd. De hartjes van de kinderen klopten dan natuurlijk veel te hard om het lied dat aan de beurt was nog af te maken. Eenmaal ging het wachten het draaiboek echter te buiten. Sinterklaas zou met een taxi naar school worden gebracht. Van die taxi wist uiteraard niemand, behalve de ijsberende organisatoren. De Sint had zogenaamd vertraging gehad met de boot en zou door de taxichauffeur – Harry, de vader van een oud-leerling – naar school worden gereden. Wie of wat er evenwel kwam, geen taxi en ook geen Harry. De drie genoemde liedjes waren ondertussen allang afgevinkt. ‘Zwarte Piet ging uit fietsen’ was ook een lied dat iedereen wel kende en dat kon in die tijd nog gewoon worden gezongen. En dan was er ook nog een Pietendans ingestudeerd. Eigenlijk zou die in de school zelf worden uitgevoerd, maar dat moest nu dan maar vast gebeuren. Iedereen keek elkaar aan. Waar bleef Sinterklaas nou? Kleuters begonnen te huilen, sommige kinderen van groep 7 en 8 werden baldadig. Ook ouders schudden hun hoofd. “Elk jaar hetzelfde”, riepen ze elkaar toe. Dat was een beetje ongenuanceerd, al zat er wel een kern van waarheid in. Eindelijk, na zeker een kwartier (volgens de juf van groep 1 was het minstens een half uur), kwam de taxi tergend langzaam het schoolplein opgereden. De taxichauffeur genoot er zichtbaar van dat iedereen zo ongerust stond te kijken. Het was erg druk geweest die ochtend, vertelde hij. Alle medewerkers waren ingezet en daarom kwam hij hoogstpersoonlijk Sint-Nicolaas afleveren. Bij het bedanken (daar hoorden een banketstaaf en de chocoladeletter H bij) Harry toch maar even gevraagd wat nu de werkelijke reden was voor de vertraging. “Ik weet nog dat toen Floris nog op school zat het ook altijd fout ging. Dat hoorde er toch bij, begreep ik? Daarom heb ik maar een paar rondjes extra door de wijk gereden.”

Waarom dit verhaal? Dit stukje van het draaiboek zal dit jaar waarschijnlijk op geen enkele school nodig zijn…