Een dosis waardering graag
· leestijd 1 minuut Bij de lesIk kreeg een leuk appje: “hey mevrouw, kent u me nog?”
Hoe kan ik haar vergeten, een heerlijke bijdehante meid die ik jaren in de klas heb gehad. Ze gaat verder: “ik hoorde dat u ziek bent. Nou ben ik bevallen van een dochter en toen dacht ik, vindt u het leuk om haar even te zien?”
De maandag erop komt ze langs. 22 jaar jong. Vrolijke smile, paardenstaart en een knalroze maxi-cosi met een blakende baby.
Ik zie dat ze even uit het veld geslagen is door mijn vermagerde verschijning, maar ze kletst snel door. “Kijk, zo’n baby maakt iedereen blij.” Ze gespt haar dochter los en even later zit ik met een bundeltje wonder in m’n armen terwijl ze zelf haar koffie maakt in de keuken.
“Ik dacht dat je ging studeren?”, vraag ik haar. En dan vertelt ze dat ze is gaan reizen, de man van haar dromen tegenkwam, zwanger raakte, in Italië is getrouwd, en nu wel kijkt hoe haar leven loopt.
“En, ontpopt je man zich tot een leuke vader?”, vraag ik. “Ja, hij is helemaal gek van haar. Superleuk. Dus helemaal prima. Maar aan één ding erger ik me kapot.”
Ze gaat geestdriftig door:
“Hij vertelt aan iedereen hoe wíj´ zwanger waren. En hoe wíj´ zijn bevallen. En hoe pittig die eerste tijd is. Maar eigenlijk knap ik dus ál het vuile werk op.”
Ze kijkt me jolig aan en verduidelijkt:
“Ongemakkelijk slapen met een enorme zwangere buik, terwijl hij snurkend doorslaapt. Maandenlang misselijk en spugen terwijl hij lekker een BigMac eet. M’n platte buik naar de haaien door al die striae. Dan die afgrijselijke weeën terwijl hij ernaast staat. Het uitscheuren. Én hechten; dus daar beneden ziet ‘t er ook niet meer uit. Uren persen. Lekkende borsten. Gebroken nachten. En hij ziet er nog uit als nieuw: strak en fit. Zo ongelijk.”
Ai, daar hoor ik tussen de regels door dat ze wel wat waardering kan gebruiken van manlief. Ze vist haar dochter van m’n schoot en geeft haar de borst.
Terwijl ik haar uitzwaai moet ik denken aan de tegelwijsheid op oma’s wc:
“Na wat aandacht of een compliment,
een lief gebaar en waarderende veer,
gaat ieder mens weer als een speer”.
(Ja, ik weet het; de spreuk is foeilelijk, maar de inhoud is top)
